Svi umetnici su slabiji pol

Savremena postavka minucioznog dramaturškog rada, od Anujevog komada „teatra situacije“ ide dalje ka sitnom psihološkom realizmu, sa velikom formalnom promenom: mali orkestar iz originalnog dramskog teksta francuskog dramatičara u predstavi postaje filharmonija. U dirljivoj igri Nele Mihajlović (dirigentkinja Ortanz) kulminira problem „izlaska na tržište“ u vremenu kapitalističkih očekivanja od umetnosti. Podela je dominantno ženska, s dva izuzetka. Vuk Kostića pijanistu Leona gradi kao čoveka koji ne uspeva da objasni sebi besmisao u koji je sateran, a sa razrešenjem u premisi da su „svi umetnici slabiji pol“ (V. Kostić), pa tako tragični ishod koji kod lika Leona usledi, dolazi prirodno. Simbolična postavka dva lika koje igra isti glumac (ubedljivi Branislav Tomašević) donosi nesputanu energiju ljudi s one strane umetnosti.

„Ženski orkestar“ su zajedničkim snagama iznele: Bojana Stefanović, gradeći suptilnu Patriciju svedenom posturalnošću, Danijela Kuzmanović Pavlović, rušeći stereotipe o umetničkoj inhibiranosti, Kalina Kovačević, donoseći mladalačku energiju, pa tako i tragediju u liku Suzane, Zlatija Ocokoljić Ivanović, almodovarovski sazdane Ermeline neispunjenih emotivnih težnji, i Jelena Helc Vesković, u liku umetnice ne samo fokusirane na sviranje, nego i nesposobne da shvati život koji je izvan opsega njenog violončela. U scenografiji Borisa Maksimovića, koja do kraja predstave potpuno nestaje, kao i iluzija čekanja boljitka, važnu ulogu ima muzika Vladimira Pejkovića, u pesmama (Ivana Dimić) koje donose unutrašnji svet uzdrmanih filharmonista.

Poslednje večeri na festivalu Teatar u jednom dejstvu biće odigrana predstava „U šetnji sa lavom“, po tekstu Andreja Šepetkovskog, u režiji Jovana Grujića, Teatra „Puls“, Lazarevac.