Trideset pet godina od smrti glumca Zorana Radmilovića

Rođen je u Zaječaru 11. maja 1933. godine. Pravni fakultet u Beogradu upisao je na očev predlog, da bi potom studirao i na Arhitektonskom i Filološkom fakultetu.

Svoje glumačke sposobnosti oprobao je u KUD „Ivo Lola Ribar“, nakon čega je upisao i postupno apsolvirao glumu na Akademiji za pozorište, film, radio i televiziju, te započeo karijeru u Beogradskom dramskom pozorištu (1962—1968), u kome najpre nastupa u manje značajnim predstavama.

Godine 1964, Ljuba Tadić odustaje, a Radmilović preuzima glavnu ulogu u „Kralju Ibiju“, na sceni Ateljea 212. Predstava je veliki uspeh ostvarila i na našim prostorima, ali i na gostovanjima u Parizu, Moskvi, Njujorku, Veneciji.

Svakako najpoznatija uloga, po kojoj je Zoran dobio titulu „kralja humora i improvizacije“ bila je u pozorišnoj predstavi „Radovan Treći“.

Na filmu je debitovao 1962. godine kroz ostvarenje „Čudna devojka“, Jovana Živanovića, posle čega je odigrao oko dvadeset uloga. Glavne je ostvario u filmovima „Glineni golub“ (1966), „Ram za sliku moje drage“ (1968), „Pogled u noć“ (1968), „Paviljon 6“ (1978), „Srećna porodica“ (1980).

Među filmskim ulogama kao najznačajnije se izdvajaju uloga „Bilija Pitona“ u filmu „Maratonci trče počasni krug“ i uloga „majstora Živote Govedarevića“ u filmu „Šesta brzina“.

Zoran Radmilović je dobitnik je Oktobarske nagrade grada Beograda i „Dobričin prsten“.

Svoju poslednju 299. predstavu „Radovan III“ je održao 9. juna 1985. godine uz velike bolove, ali i veliku želju da predstava bude održana do kraja. Samo tri dana kasnije prebačen je u bolnicu.

Preminuo je 21. jula 1985. godine, kremiran je, a njegova urna se nalazi u Aleji zaslužnih građana na Novom Groblju u Beogradu.

U njegovu čast od 1988. godine dodeljuje se Nagrada Zoran Radmilović u okviru Sterijinog pozorja u Novom Sadu, a od 1991. godine i nagrada “Zoranov brk” na manifestaciji „Dani Zorana Radmilovića“ u Zaječaru.