Predstavljanje knjige Velimir Teodorović: “Sentimentalna povest vanbračnog sina kneza Mihaila” u Istorijskom muzeju Srbije

Knjigu će predstaviti njen autor Radoš Ljušić, Dušica Bojić, direktorka Istorijskog muzeja Srbije, i Aleksandar Marušić, istoričar.
Biografijom Velimira Teodorovića, po rečima autora Radoša Ljušića, nastojalo se da se ublaži zaborav i nehaj vezan za dinastiju Obrenović i da se istakne dobročinstvo plemenite ličnosti kakav je bio Velimir Teodorović, vanbračni sin Mihaila Obrenovića.

Profesor Ljušić uveo nas je u priču o Velimiru opštim podacima o dinastiji Obrenović, a potom obradio rođenje, vaspitanje i Velimirovo studiranje, odnos sa ocem Mihailom, priču o imanjima koja je posedovao, sa popisom imetka imanja Negoje iz 1903. godine.

Najvažniji deo priče je svakako njegov dobročiniteljski rad kome je autor posvetio posebnu pažnju.

U Danasu je za vikend objavljen tekst Smiljane Popov o Rogaškoj Slatini, koja je između ostalog znamenita i po tome da je u ovoj banji rođen vanbraćni i jedini sin Kneza Mihaila.

Naime, kako navodi Smiljana Popov u Rogaškoj Slatin je knez Mihailo 1848. godine imao strasnu romansu sa 19-ogodišnjom Marijom Berghaus sa kojom je dobio sina – Vilijama.

„Kad je Vili napunio 8 godina, Knez Mihailo ga je odveo iz Rogaške Slatine za Beograd i priznao kao sina.

Kada je kršten u pravoslavnoj crkvi, postao je Velimir Teodorović (bilo je to staro prezime Obrenovića).

Jedna vrlo zanimljiva i plemenita ličnost, koja je imala vrlo tužnu sudbinu.

Velimir je po boji glasa, po pokretima, ponašanju, oblačenju i naravi veoma ličio na svog oca, ostalo je zabeleženo.

Knez Mihailo ga je retko viđao, mada se svesrdno starao i brinuo o njemu.

Najčešće ga je primao u toku večeri, u bilijarskoj Sali Starog dvora. Tada bi mu, obično, davao pokoji savet u vezi sa učenjem, vladanjem ili odevanjem.

Dečak je bio mnogo prisnijii sa knjeginom Julijom nego sa ocem.

O susretima sa ocem Velimir je pisao: “On mi da ruku, koju ja poljubim, zatim poljubi mene u čelo, pita me o učenju, da mi savet o odevanju, pokloni mi dukat i neku knjigu, a zatim je audijencija gotova! Meni dođe da ga zagrlim i izljubim, ali ne smem”.

Velimir je 1867. godine poslat na školovanje u Švajcarsku, te godine se poslednji put sreo sa ocem.

Po ubistvu kneza Mihaila, namera porodice Obrenović je bila da se Velimir ostavi bez nasledstva. Samo zahvaljujući mitopolitu Mihailu i namesnicima Velimir dobija nasledstvo: imanje Negoja u Rumuniji i rumunske obveznice u iznosu od 30.000 din.

Nije se ženio.

Umro je 31.01.1898. godine u 49. godini života bez naslednika.

Sahrani u Minhenu prisustvovali su studenti koje je svesrdno pomagao i njegov verni sobar Teodor Petković.

Niko od članova porodice Obrenović nije prisustvovao sahrani.

Testamentom iz 1889. godine svu svoju pokretnu i nepokretnu imovinu poklonio je državi Srbiji kao isključivom nasledniku.
Usmeravanja sredstava i trošenje novca, po Velimirovoj testamentarnoj volji, vršila je zadužbina „Velimirijanum“.

Imovina zadužbine u momentu osnivanja iznosila je: 1.700.000,00 ondašnjih dinara u zlatu!

Od tog novca pomagane su i finansirane škole i obdaništa, rad Trgovačke, Radničke i Zanatske komore. Beogradski Univerzitet i Srpska kraljevska akademija, Umetnički paviljon Cvijeta Zuzorić” za širenje umetnosti, Narodno pozorište, Muzička škola “Stanković” za negovanje nacionalne pesme i muzike, Narodni univerzitet u Šapcu, Istorijsko-etnografski muzej u Nišu, Društvo “Knjeginja Zorka”, Društvo “Knjeginja Ljubica”, “Materinsko udruženje”, Društvo “Srpska majka”, Društvo “Vukova Zadužbina” i druge. Zadužbina “Velimirijanum” prestaje da postoji 27. avgusta 1945, ali i dalje nastavlja da radi, verovali ili ne…”, navodi između ostalog Smiljana Popov u svom tekstu.

Ulaz na predstavljanje knjige Velimir Teodorović: “Sentimentalna povest vanbračnog sina kneza Mihaila” je slobodan , a razgovor o knjizi   biće održan u centralnoj sali Istorijskog muzeja Srbije IMUS.