Đinobili među besmrtnima

Na opšte zadovoljstvo u Sparsima, Emanuel Đinobili produžio je ugovor sa jedinim klubom za koji je nastupao u izvanrednoj NBA karijeri do 2019. godine. Košarkaški Maradona i sigurno najbolji argentinski “basketaš” svih vremena, svrstao se tako u društvo samo osmorice velikana koji su čitavu karijeru proveli u jednom NBA klubu.

Spoznaja da su među besmrtnima čak dvojica njegovih saigrača iz najslavnijih dana Sparsa – Tim Dankan i Toni Parker, samo pokazuje koliko je San Antonio specifična sredina u koju je Greg Popović temeljnim radom utkao porodičnu atmosferu. Kobi Brajant je svakako najeminentnije ime, počevši od 1996. kada je u trejdu za Vlada Divca stigao iz Šarlot Hornetsa u Los Anđeles u toku draft lutrije, jedan od najboljih košarkaša svih vremena impresivnih 20 godina igračke karijere proveo je u Lejkersima. Među besmrtnima su takođe: Dirk Novicki, Džon Stokton, Redži Miler i Džon Havliček.

Đinobili je sa Sparsima osvojio četiri šampionske titule; na 992 utakmice regularnog dela prosečno je beležio 13,6 poena, 3,9 asistencija i 3,6 skokova. U plej-ofu, u 213 utakmica postizao je u proseku 14,1 poen, uz četiri skoka i 3,8 asistencija. Đinobilija opravdano smatraju najboljim inostranim bekom u NBA svih vremena. Manu je najtrofejniji neamerikanac ikada i jedan od samo dvojice igrača koji su u istoriji košarke osvojili Olimpijske igre, Evroligu i NBA titulu. Đinobili je svojim igračkim kvalitetima, vanserijskim potezima kao plod urođenog instinkta ubedio (pre)strogog Popovića da njegovo iskakanje iz sistema i šablona samo pospešuje timsku igru i unapređuje rezultat.

– Oduzeo mi je pet godina života. U početku sam mislio da je lud, a onda sam shvatio da ga ne mogu promeniti i jednostavno sam ga pustio da igra na svoj način. Meni je skratio život, a nama kao ekipi doneo dozu nepredvidivosti koja nam je tako nedostajala – verovatno je najveći mogući kompliment koji je Popović uputio Đinobiliju.

NJegovo rodno mesto Blahija Blanka, verovatno je i jedino u Argentini u kojem je košarka popularnija od fudbala. Ilustracije radi, grad od 200.000 stanovnika ima čak 25 košarkaških klubova. NJegova starija braća Leandro i Sebastijan “pikali” su košarku u argentinskoj ligi, dok im je otac Horhe takođe bio igrač, ali i košarkaški trener. Kao dečkić Manuel je bio opsednut visinom, šarao je zidove po kući beležeći svaki centimetar rasta. U tinejdžerskim danima apsolutni lider bio je njegov vršnjak i drugar iz kraja Pepu Sančez (Detroit, Filadelfija, PAO, Real, Barselona), sa kojim je kasnije igrao u reprezentaciji Argentine naosvajajući se silnih medalja sa najvećih takmičenja. Tih godina, sredinom 90-ih prošlog veka, Ređo Kalabrija bila je stecište argentinskih talenata italijanskog porekla, pa se tako i Đinobili obreo u prelepom gradu na samom “špicu” Italije i nekih dvadesetak kilometara od Sicilije. Etore Mesina uvideo je njegov talenat, shvativši brzo da je Manu jedini mogući naslednik (pre)rano penzionisanog Predraga Danilovića u Kinderu. U društvu Rigodoa, Jarića, Abija, zemljaka Skonokinija, Andersona, Frosinija činili su pravu kaznenu ekspediciju naosvajavši se silnih trofeja zaključno sa Evroligom 2001. Košarkaški vizionar Popović pokupio ga je 1999. na draftu kao 57. pika druge runde, a onda je 2002. prosto naredio skautima Sparsa da ga dovedu u Teksas. Možda je od tog momenta brže osedeo i od lepe “spao” na retko lepu kosu, ali bi bez Manua broj titula sigurno bio manji.

Prvi uzeo skalp Drim timu

Manu Đinobili bio je deo najslavnije generacije reprezentacije Argentine, koja je od 2002. do 2006. igrala impresivnu košarku. Oberto, Skola, Pepu Sančez, Skonokini, Delfino, Volkovski, na čelu sa Đinobilijem činili su reprezentaciju koja je prva u istoriji košarke uzela meru američkom Drim timu 2002. na Svetskom prvenstvu u SAD, na kojem su poraženi u finalu od naše reprezentacije. Na putu ka osvajanju zlata na OI u Atini Đinobili je naprosto razbio Drim tim, ubacivši 29 savršeno raspoređenih poena.