Generalka koja obećava pred Rio

 Generalka protiv najinsiprativnijeg protivnika, iako bez popularnog Tea, koji se nije “skinuo” za meč iz predostrožnosti, završena je na trijumfalan način. Srbija je pobedila Hrvatsku (86:77) i tako sa dve pobede u džepu i jednim opominjućim porazom protiv domaćina takmičenja čekirala je karte za selidbu u Olimpijsko selo. Do debitantskog meča na Olimpijskim igrama pod imenom Srbija košarkašima je preostalo još četiri dana, do kada bi trebalo da porade na finesama kako ne bi ostali zatečeni znanjem kolega iz Venecuele (7. avgust, 3.30).

Odsustvo najboljeg i najkreativnijeg “evropskog dodavača” u ovom trenutku i te kako se odrazilo na broj asistencija srpskog tima protiv komšija. Svega devet uspešnih dodavanja nije se samo reflektovalo na broj poena, već i na situacije, tačnije pozicije iz kojih su igrači šutirali. Očajnih 1-14 za tri poena u prvom poluvremenu podatak je za analizu stručnog štaba “orlova”. U takvim okolnostima Miroslav Raduljica zaslužio je velike pohvale, s obzirom da je maltene sam održavao ekipu u podnošljivom rezultatskom zaostatku od maksimalnih devet poena. NJegovih 12, od ukupno 17 datih poena na utakmici, uz fantastičnih 11-11 sa linije slobodnih bacanja, doprinelo je da košarkašima Hrvatske “gazimo senku”, uprkos prosečnoj igri.

Generalno, agresivnost na liniji dodavanja prepoznatljiva je defanzivna osobina košarkaša Srbije, a posebno dobar u tome je krilni centar Birčević, koji je i protiv Hrvatske visokim izlascima i agresivnim usmeravanjima u slabiju stranu potpuno “uštopovao” Šarića. Vraćanje u odbranu prilikom promašenog šuta je pak segmenat koji puleni selektora Đorđevića moraju da poprave. Jednostavno, reprezentacije koje neguju brza otvaranja bekova nakon jednog pasa “u leđa protivniku” mogu lako da dođu do realizacije, a Srbija će u grupi imati tri takve reprezentacije: SAD, Australiju i Francusku.

Nakon što je nagnječio tkivo u stopalu Nedović se vratio igri kao starter protiv Hrvatske. Bek Unikahe vrlo je važan u fazi tranzicije i promene ritma. Da meč protiv Hrtvatske ne prođe bez nekog našeg čudnovatog poena pobrinuo se Jović, koji je trojkom iz skok-šuta sa skoro centra terena maltene presudio komšijama povisivši razliku na 82:77 na minut i po pre kraja meča.

Generalka je završena pozitivnom ocenom, naročito ako se sagleda kvalitet partije u drugom poluvremenu, odnosno poslednjoj četvrtini, u kojoj je Srbija ubacila četiri trojke. Selektor je i protiv Hrvatske uverio javnost da će Jokića više koristiti na centru, pogotovo povratkom Mačvana, a da će Simonović i Kalinić predstvljati faktore iznenađenja u zavisnosti od profila protivničkih četvorki. Fizički, igrači su spremni da u visokom ritmu igraju 40 minuta u obe faze; taktički je sve podešeno, linije tima su uigrane, čemu je dobrano pomoglo iskustvo Mačvana i sjajno čitanje igre, s obzirom da se krilni centar Milana poslednji priključio timu.

Srpska i hrvatska zastava jedna do druge

U danima povišene napetosti na relaciji Zagreb – Beograd viđena je i jedna lepa scena na turniru u Korodbi. Tokom intoniranja himne “Bože pravde” uoči meča Srbija – Hrvatska zastave Srbije i Hrvatske okačene su jedna do druge na tribinama hale u Korodbi. Navijači “suprotnih tabora” međusobno su ispoštovali obe himne, a zatim su neometano bodrili svako svoje reprezentativce bez ijednog prekog pogleda.

Hrvate prati “prokletstvo” od Atine

Sramno silaženje košarkaša Hrvatske sa pobedničkog postolja namenjeno osvajačima bronzane medalje u momentu kada su se igrači SR Jugoslavije popeli na najviši stepenik kao šampioni Evrope na prvenstvu održanom u Atini 1995. pretvorilo se u njihovo “prokletstvo” budući da do danas više nisu osvojili nijednu medalju na nekom značajnijem takmičenju. Uz to, košarkaši Hrvatske su samo jednom pobedili našu selekciju i to na turniru u Londonu 2011, dok su u svim ostalim međusobnim duelima “orlovi” bili uspešniji. Serija je počela pre 19 godina na EP u Barseloni kada je današnji selektor Aleksandar Đorđević presudio komšijama pogotkom za tri poena uz zvuk sirene sa istog mesta i na identičan način kao u Istanbulu 1992. u dresu Partizana za titulu klupskog prvaka Evrope. Zaključno sa trijumfom u Kordobi ostvarili smo pet pobeda nad košarkašima Hrvatske, uz smao jedan poraz.