Novi timovi, ali stari favoriti

Konačno je došlo vreme za dva puta odložen planetarni šampionat za vaterpoliste, prvobitno pomerenog sa prošlog leta na ovo proleće, a onda izmeštenog iz Fukuoke (13 – 29. maj) u mađarske gradove Budimpeštu, Segedin, Šopron i Ferencvaroš (20. jun – 3. jul). I sve to u sezoni Evropskog prvenstva u Splitu (27. avgust – 10. septembar) i superfinala Svetske lige u Strazburu (23 – 29. jul).

Reprezentaciju Srbije gledaćemo tokom svih ovih meseci, radoznali da vidimo šta nova generacija Delfina može u nultoj takmičarskoj godini bez osvajača svih trofeja na svetu, jer su se olimpijski prvaci Filip Filipović, Andrija Prlainović, Stefan Mitrović, Milan Aleksić, rođena braća Duško i Gojko Pijetlović, posle tokijske odbrane zlatne medalje iz Rio de Žaneira u velikom stilu povukli u nacionalnu penziju, dok je njihov kompanjon Miloš Ćuk ranije završio taj deo karijere.

Iz uspele japanske misije „pretekli“ su novi kapiten Branislav Mitrović – mada je i iskusni golman u prvi mah planirao da ode putem neponovljive šestorke – Dušan Mandić, Strahinja Rašović, Nikola Jakšić, Đorđe Lazić i Sava Ranđelović, pa se od njih očekuje da u vodi i na suvom vuku ostatak ekipe. Pre svih Nikolu Lukića, Gavrila Subotića i Marka Radulovića, jer se ovaj trio vodi kao debinatski deo naslednika pobednika SP u Kazanju 2015. godine, kada je selektor Dejan Savić uzeo poslednju svetsku krunu u njegovoj nestvarno uspešnoj biografiji posle skidanja kapice.

Najjači sastav je predvodio do bronze u Budimpešti 2017, da bi na šampionatu u Gvandžuu 2019. svesno rizikovao visok plasman, a odmaranje ključnih pojedinaca za Olimpijske Igre 2020, uvođenje tima u smenu generacija i peto mesto su mu se isplatili pobedom u prošlogodišnjem finalu OI.

– Olakšava nam posao to što je većina igrača osetila težinu igranja Svetskog prvenstva u Gvangžuu i težinu igranja te najteže utakmice, odnosno četvrtfinala. Siguran sam da ćemo iz meča u meč podizati naš nivo igre i da ćemo biti pravi kad je najpotrebnije, u četvrtfinalu – rezonuje Dušan Mandić, 28-godišnji centar sa ogromnim stažom u A timu, jer su njegov rano iskazan vrhunski talenenat i rano izvođenje na najjaču scenu svojevremeno trasirali put nekima od sada izabranih aduta Savićevog stručnog štaba.

Naravno, nije isto kada moraš sam preuzeti odgovornost i kada možeš da se „skloniš“ iza starijih, mada je pobednički karakter jedan od postulata uspeha naših vaterpolista kroz celu istoriju. Bolje bi bilo i da se imalo više od devet dana završnih priprema u kompletnom sastavu, odnosno da petorka iz Novog Beograda nije došla fizički, mentalno i emotivno istrošena finalom Lige šampiona. U takvoj situaciji, deluje „utešno“ činjenica da su i naši takmaci manje ili više „osvežavali“ redove posle Tokija, pre svih Hrvatska, sa čak osmoricom novajlija u Mađarskoj.

– Razmišljali smo na vreme o smeni generacija i ona je prošla bezbolno. Većina igrača je odigralo velike turnire ili prvenstva, tako da nisu bez iskustva. Hrvatska je uz nas pretrpela najviše promena, a Španija najmanje. Grčka je na mnogo većem nivou nego na Olimpijskim igrama. Biće jaka konkurencija, nema veze što će nivo vaterpola biti niži neko prethodnih godina. To je sasvim normalna stvar, pošto se on diže do Olimpijskih igara – mirno i racionalno konstatuje srpski strateg.

Uoči novog „talasanja“ večitih kandidata za odličja – branioca planetarnog trona Italije, aktuelnog kontinentalnog šampiona Mađarske, Španije kao osvajača druge pozicije na oba ta takmičenja, vlasnika evropske bronze od pre dve godine – Crne Gore, poslednje srebrne OI selekcije – Grčke i Hrvatske, kao trećeplasirane reprezentacije na SP 2019.

– Konkurencija se zna. Tu je uvek velika sedmorka. Voleo bih da navedem SAD prvi put kao favorita. Oni su pokazali i na Olimpijskim igrama, gde su bili ujedno i najmlađi tim, jednu veliku fazu u napretku. Uz izuzetnog trenera i stručni štab imaju potencijal za medalje u narednom periodu – hvali Savić rad srpskog kolege Dejana Udovičića, na klupi SAD, inače jednog od rivala u grupi u kojoj bi potencijalna „mina“ za Mitrovića i druptvo mogla biti i nezgodna Australija, pogotovo što je deo njenog sastava nepoznanica.

Naspram pobrojanih, (srpski rival) Kazahstan, Brazil, Japan, Kanada, Gruzija, Nemačka, Japan i Južnoafrička republika trebalo bi da popune broj, eventulano iskoriste loš dan nekoga pd favorita.

Evropa, centar sveta

Od pokretanja planetarnih šampionata u vaterpolu, 1973. godine u Beogradu, devet reprezentacija je osvajalo medalje i to sve sa tla Starog kontinenta. Najviše ih ima Srbija, tako što ih je četiri osvojila u samostalnoj eri, a ostalih osam u vreme dok je bila deo državne zajednice sa Crnom Gorom i velike Jugoslavije – ukuono 5 zlata, 2 srebra i 5 bronzi. Na toj listi je slede Mađarska (3, 7, 1), Italija (4, 2, 1), Španija (2, 4, 1), Hrvatska (2, 1, 4), Rusija (2, 1, 3), Crna Gora (jedno drugo mesto), Grčka (dve treće pozicije) i Nemačka (jedno najmanje sjajno odličje).

Satnica mečeva Delfina

grupna faza

1. kolo (21. jun)

SAD – Sbija 19.30

2. kolo (23. jun)

Srbija – Australija 18.00

3. kolo (25. jun)

Kazahstan – Srbija 18.00

* svi mečevi se igraju u Segedinu

Pet klubova, cela rerezentacija

Naš najtrofejniji kolektivni sport u Mađarskoj će predstavljati mahom igrači iz domaćih klubova, što odavno nije bio slučaj. Prednjače reprezentativci iz Novog Beograda – braća Viktor i Strahinja Rašović, Dušan Mandić, Nikola Jakšić i Radomir Drašović; slede ih kolege iz kragujevačkog Radničkog –

Lazar Dobožanov, Nikola Lukić, Marko Radulović i Nemanja Vico, a čast srpske lige brani još Gavril Subotić kao član Crvene zvezde. Na konačnom selektora Dejana Savića su još trojica „stranaca“ – Branislav Mitrović, Sava Ranđelović (Vašaš) i Đorđe Lazić (Breša).

Žensku krunu brane Amerikanke

Muški deo takmičenja kreće sutra, a danas 16 ženskih selekcija ulazi u bazen i počinje borbu za nokaut rundu. Tron brane Sjedinjene Američke Države, a napadaju ga Grčka, Italija, Kazahstan, Brazil, Južnoafrička republika, Španija, Kolumbija, Francuska, Mađarska, Novi Zeland, Kanada, Tajland, Australija, Holandija i Argentina.