Pola veka od smrti “Žućka”

Posle pomena, u dvorani Radivoj Korać u ulici Zdravka Čelara u znak sećanja održaće se komemorativni skup na kome će biti emitovan i film o Žućku.

Radivoj Korać poznat po nadimku „Žućko“, postao je jedan od najboljih jugoslovenskih igrača tokom 1960-ih. Proglašen je sportistom godine u Jugoslaviji 1960. Sa reprezentacijom je osvojio dve srebrne medalje na Evropskim prvenstvima (1961, 1965), dve na Svetskim prvenstvima (1963, 1967) i Olimpijskim igrama 1968., kao i bronzanu medalju na Evropskom prvenstvu 1963, i četiri prvenstva Jugoslavije.

Korać je rođen u Somboru u porodici Bogdana i Zagorke Korać. Počeo je da igra za BSK (OKK Beograd) sa 16 godina i igrao je krilnog centra sa visinom od 193 cm, a trener mu je bio Borislav Stanković. Sa OKK Beogradom Korać je osvojio četiri prvenstva Jugoslavije (1958, 1960, 1963, 1964). Na utakmici Kupa evropskih šampiona protiv Alvika iz Stokholma 1965. godine, Korać je postigao 99 poena (utakmica se završila rezultatom 155:57) i zamalo srušio rekord Vilta Čejmberlena koji je 2. marta 1962, na utakmici između Filadelfija Voriorsa i NJujork Niksa, postigao 100 poena. Bio je najbolji strelac prvenstva Jugoslavije sedam godina uzastopno, što je najviše u istoriji jugoslovenske košarke, sa prosekom poena po utakmici od 32,7.

Radivoj Korać je poginuo u 30. godini u saobraćajnoj nezgodi 2. juna 1969. kod sela Kamenice, 12 km od Sarajeva, posle utakmice između reprezentacije Jugoslavije i selekcija Bosne i Hercegovine. Radivoj Korać je prvi sportista koji je sahranjen u Aleji velikana u Beogradu. FIBA je 1971, na predlog tadašnjeg generalnog sekretara Vilijama DŽounsa, u Koraćevu čast pokrenula takmičenje Kup Radivoja Koraća, a košarkaške utakmice nisu odigravane 2. juna po odluci Košarkaškog saveza Jugoslavije. Pehar koji se dodeljivao pobedniku ovog takmičenja nazvan je „Žućkova levica“.

Odbio Crvenu zvezdu

Radivoj Korać je studirao na Elektrotehničkom fakultetu Univerziteta u Beogradu. Jednom je odbio ponudu Crvene zvezde, iako mu je Aleksandar Gec, ondašnji direktor Crvene zvezde, nudio dvosobni stan i automobil Fijat 1300. Bio je veliki poznavalac i ljubitelj muzike i pretpostavlja se da je doneo prve ploče Bitlsa u Beograd.