Zlatni Datunašvili za ponos i polemiku

Naravno, uspesi Datunašvilija i to najveći mogući, dodatno će produbiti polemiku u vezi sa tim da li i u kojoj meri inostrani sportisti trebaju, odnosno doprinose uspesima i afirmaciji određenog sporta u našoj državi.

Verovatno je i do tradicije, okolnosti, samog „magnetizma“ i zastupljenosti određenog sporta u Srbiji, međutim pitanje je da li bi recimo, Košarkaški savez Srbije ostao nem da kojim slučajem može angažovati „Lebrona Džejmsa“ a to se upravo „ukazalo“ Rvačkom savezu Srbije kada je zbog svađe sa matičnim savezom, Datunašvili prihvatio ponudu naše zemlje.

Jednostavno, ono što je Lebron Džejms u svetu košarke, Datunašvili je u rvanju; jedan od najboljih boraca današnjice u kategoriji do 87 kilograma grčko-rimskim stilom.

Ono što mu se dogodilo 2020. u Gruziji, njegovoj zemlji u kojoj se rodio i rvački afirmisao (zbog skandala u finalu domaćeg prvenstva predsednik matičnog saveza ga je napao i udario metalnom šipkom u glavu) za posledicu je imalo da vizionarski potez našeg Rvačkog saveza dovede do toga da Datunašvili poželi da nastupa za Srbiju i našem rvanju podari najznačajnije medalje u istoriji ovog divnog sporta.

Gruzijac je najbolji primer kako se neko može zavoleti i sa kime se nacija lako može sroditi kada ponašanjem, stečenim vrednostima i uspesima doprinosi reprezentovanju naše zmelje u svetu.

Bilo je takvih primera i u drugim sportovima, čak i kolektivnim. Setimo se Danijel Pejdž ili danas aktuelne Ivon Anderson, Amerikanki koje su nemerljivo doprinele ili doprinose uspesima naše ženske košarkaške reprezentacije.

Mahdi Hodabaši je Iranac koji je zbog ljubavi došao u Srbiju i postao naš reprezentativac u tekvondou (u decembru 2020. osvojio zlato na EP u Sarajevu).

Mihail Kadžaja je takođe Gruzijac koji se od 2017. takmiči za Srbiju (osvojio dve medalje na svetskim prvenstvima i jednu na prvenstvu Evrope).

Kadžaja je mnogo doprineo da i Datunašvili krene njegovim stopama i „zaigra“ za Srbiju.

Dmitrij Gerasimenko je ruski džudista koji je od 2012. nastupao za Srbiju, čak i na Olimpijskim igrama te godine u Londonu.

Takođe, i Dmitrij Nagaev je Uzbekistanac koji je danas džudista koji nastupa za Srbiju.

Bugarin Nikolaj Dobrev, rvač, zatim Aleksej Nefedov, rusko-srpski džudista, kao i njegov zemljak po rođenju, Mihail Morohoje, isto su stranci koji se bore u opremi reprezentacije Srbije.

Arkadij Vjačanin je ruski plivač koji je pre šest godina, zbog svađe sa tamošnjim savezom, odlučio da nastupa za Srbiju.

Dalma Benedek je mađarska kajakašica koja je udajom za srpskog trenera Dušana Ružičića bila odlučila da promeni nacionalni dres. Srbiji je ukupno donela osam medalja.

Nešto mlađa Kristina Bedeč takođe je već nekoliko godina predstavnica Srbije, iako rođena u Đeru.

Ova 34-godišnja kajakašica je za našu zemlju osvojila šest medalja. Sličnih je primera i u atletici; najpoznatiji je Goran Nava, atletičar rođen u Italiji, a za Srbiju je nastupao u disciplini 1,500 metara. Vesna Dolonc je teniserka koja se takmičila pod zastavom Srbije, iako je rođena u Moskvi jula 1989. godine.

Vesna se rano penzionisala, pre četiri godine i to posle mononukleoze, a najviši plasman joj je bilo 84. mesto na WTA listi.

Vaterpolista Radulović i šahistkinja Čolustkinja

U kolektivnim sportovima su primeri prelazaka, odnosno dolazaka u reprezentaciju Srbije, neuporedivo ređi. Ipak jedan koji je ustalasao vaterpolo vode u Hrvatskoj jeste Marko Radulović, rođeni Riječanin srpskih korena, koji je nakon nastupa za mlađe reprezentativne selekcije Hrvatske odlučio da, kako klupsku, tako i reprezentativnu karijeru gradi u Srbiji. Radulović je prvo prešao u Vojvodinu; u Novom Sadu ima veoma blisku rodbinu kod koje je i živeo dok je nastupao za tamošnjeg velikana. Potom se preselio za Šabac, a danas je uzdanica kragujevačkog Radničkog i naše reprezentacije do 20 godina, sa kojom je nedavno postao svetski prvak i proglašen za najkorisnijeg igrača na prvenstvu. Slična je priča i sa Stefanom Vujićem, Srbinom, takođe iz Rijeke, koji je nakon nastupa za mlađe reprezentativne selekcije Hrvatske, seniorsku reprezentativnu karijeru gradio nastupajući za Srbiju. Interesantan je i primer šahistkinje Irine Čoluškine, Ukrajinke rođene 1961. koja je predstvljala našu zemlju na međunarodnim takmičenjima.