„Antifa“, državni neprijatelj broj 1

Tramp je na svom Tviter nalogu napisao i da će se njegova administracija postarati da se „Antifa“ nađe na listi pokreta koje SAD tretiraju kao terorističke.

Takav stav je izazvao podsmeh u redovima poznavalaca „Antifa“ pokreta koji je svakako radikalan ali je istovremeno daleko od bilo kakvog terorizma.

Da Tramp preteruje u svojoj želji da ocrni „Antifa“ govori i podatak da je kancelarija FBI u Vašingtonu saopštila da „ne raspolaže obaveštajnim podacima koji ukazuju na umešanost ili prisustvo pokreta Antifa u nasilje tokom protesta“.

FBI je pak otišao u drugu krajnost.

Za razliku od Trampa ta agencija je pokušala da minimizira uticaj „Antife“ u demonstracijama povodom Flojdovog ubistva.

Činjenica je da su njeni pripadnici na tim protestima prisutni kao i da je „Antifa“ trenutno najaktivnija od trenutka svog nastanka u SAD.

Ono što treba istaći je to da je etiketa „Antifa“ uvezen „artikl“ u Sjedinjene Države.

Taj pokret je nastao 1985. godine u Velikoj Britaniji pod imenom „Antifašistička akcija“ – AFA.

Njegova preteča je bila redarska služba Socijalističke radničke partije Britanije.

Centralni komitet te trockističke organizacije je odlučio da formira redarsku službu u Mančesteru kako bi odbranio kolportere svojih novina „Socijalističkog radnika“ od fizičkih nasrtaja pripadnika neofašističkih organizacija Nacionalnog fronta i Britanskog pokreta.

Plan je bio da redari deluju defanzivno, a službu su činili mladi radnici – članovi partije od kojih su neki bili i navijači fudbalskog kluba Mančester Junajted.

Redarska služba je u početku bila, shodno direktivama CK partije, usmerena na odbranu kolportera i to je radila uspešno.

Međutim, pripadnici redarske službe su to smatrali nedovoljnim pa su se odlučili i za fizičke napade na kolportere neofašističkih novina i na skupove ultradesničarskih organizacija.

Centralni komitet Socijalističke radničke partije je to ocenio „huliganizmom“ opasnim po njen imidž, te je redarsku službu rasformirao, a njene pripadnike izbacio iz svojih redova.

Oni su pak nastavili sa političkim radom pod imenom „Crvena akcija“, čija je osnovna aktivnost bila fizičko sukobljavanje sa neofašistima u Britaniji.

Sredinom osamdesetih „Crvena akcija“ pravi front sa anarhistima i formira „Antifašističku akciju“ koja nastavlja sa „direktnom akcijom“, odnosno napadima na fašističke skupove, ali i organizuje pank koncerte protiv rasizma.

Redove AFA u Britaniji su činili levičari od kojih su mnogi bili fudbalski navijači, antirasistički skinhedi i pankeri.

AFA je postala uzor za antifašističke militante širom Evrope pa se ta etiketa proširila i na druge zemlje „Starog kontinenta“.

Inače svoje ime AFA je uzela u znak sećanja na istoimenu organizaciju formiranu u Nemačkoj od strane Komunističke partije, čija je skraćenica glasila „Antifa“.

Nemačka AFA je formirana 1932. godine, kao odbrambena jedinica za zaštitu komunističkih skupova od nasrtaja Hitlerovih uličnih „jurišnih odreda“ i postojala je sve do dolaska nacista na vlast u toj zemlji nakon čega je zabranjena i proganjana.

Dok je prva generacija modernih antifašista poniklih u Britaniji koristila za sebe skraćenicu AFA, druga generacija, nastala posle raspada britanske AFA 2001. godine, u kojoj su primat preuzeli anarhisti, preferira originalnu nemačku skraćenicu koja glasi „Antifa“ i po tome je taj pokret prepoznatljiv u poslednjih 20 godina.

„Antifa“ u SAD nije nastala paralelno sa tim pokretom u Evropi.

To ne znači da je osamdesetih godina ta zemlja bila bez svog uličnog antifašističkog pokreta.

On u toj zemlji nastaje baš u Mineapolisu, u kome je Flojd ubijen, od strane družine lokalnih skinheda i pankera koji su bili antirasisti. Sebe su nazivali „Ćelavci“.

Grupaciju su činili belci, Latinoamerikanci, Afroamerikanci i drugi.

Dve godine kasnije, tačnije 1989, ta grupacija menja ime u „Antirasistička akcija“ (ARA) i širi se na celu Severnu Ameriku.

ARA je faktički bila američka varijanta AFA u Evropi.

U svom izvornom obliku prestaje da postoji 2013. godine a nova generacija antifašista u SAD preuzima za sebe ime „Antifa“.

Svoju ekspanziju taj pokret doživljava 2016. godine u vreme izbora za predsednika SAD kada preuzima rukovodeću ulogu u demonstracijama protiv republikanskog kandidata Donalda Trampa.

Njegovi antimigrantski, ksenofobni i u pojedinim situacijama rasistički stavovi trasiraju put američkoj „Antifa“ da svojom propagandom i ideologijom dođe do znatno širih slojeva od svojih sestrinskih organizacija u drugim delovima sveta.

Naime, dok u drugim zemljama pokret „Antifa“ čine anarhisti, pankeri, antirasistički skinhedi, levičarski nastrojeni fudbalski navijači u SAD su u njegovim redovima i oni koji ne pripadaju subkulturnim pokretima.

Upravo u tome se i sastoji snaga američkog „Antifa“ pokreta i ono što ga čini znatno poznatijim u Sjedinjenim Državama nego u drugim državama.

Za mejnstrim levičarske organizacije taktika „Antife“ koja se zasniva na „direktnoj akciji“ odnosno u insistiranju na fizičkim okršajima sa neofašistima je u mnogim segmentima sporna, kao i to da je u mnogim zemljama taj pokret frontovska organizacija koju anarhisti koriste za popunjavanje svojih redova.

Međutim, tradicionalni levičarski pokret antirasističku i proradničku poziciju „Antife“ smatra progresivnom i bez obzira što odbija njenu taktiku čini jedinstveni blok protestnog pokreta protiv Trampovih problematičnih stavova koje karakteriše kao „antinarodne“.