Barolo: O kraljevskoj familiji vina

On je rodno mesto čuvenih vina barola i barbareska, koji se smatraju za „kralja i kraljicu italijanskih vina“, ali isto tako i „princeza i prinčeva“ – barbere, dolčeta i muskatnog penušavog vina.

U ovom predelu, u magli oktobra s teškom mukom zri „kraljica majka“, jedna od velikih sorti vinove loze, nebiolo, koji iz magle nosi i svoje ime.

Lange je i područje koje Unesko označava kao deo svetske kulturne baštine, našeg zajedničkog nasleđa, kao „kulturni pejsaž“.

Na privilegovanoj listi kulturnih pejsaža nalaze se područja kojima je vekovna interakcija prirode i čoveka stvorila danas prepoznatljiv izgled prirodnih obrisa sa pečatom ljudskog rada, arheoloških ostataka, graditeljskih tvorevina, kulturnih obrazaca i tradicije.

„Nasleđe mnogih vekova prirodne evolucije i ljudskog napora mnogih generacija.“

To su predeli pirinčanih polja, plantaža kafe, rejoni vinograda. Ovih potonjih ima u Evropi nekoliko – u dolini portugalske reke Duro, francuskoj Šampanji, Burgundiji i Bordou, dolini Rajne u Nemačkoj, mađarskom Tokaju, švajcarskoj obali Ženevskog jezera, a u Italiji i u regionu Proseko.

Visoka kula nekadašnje tvrđave na brdu iznad obale reke Tanaro, koja preseca Pijemont, u gradiću Barbaresko, označila nam je kapiju oblasti Lange.

Prestonica kraljevstva vina, Barolo, nalazi se nekoliko kilometara dalje.

To je jedan od gradića koji su formirani oko feudalnih zamkova u ovom regionu.

U Barolu je je i vinarija u kojoj je počelo da se proizvodi istoimeno vino, nekada vlasništvo Markiza od Barola, porodice Faleti.

Plemića više nema, ali je u podrumu vinarije od njih ostalo pet bačvi od kestenovine, u kojima vino odležava.

Barolo je jako crno vino, bogato taninima, koje odležava najmanje tri godine, od čega godinu i po u bačvama (rezerva odležava pet godina) i ima miris ruže i katrana.

Barbaresko, koji je dobio ime po pomenutom mestašcu, mlađeg je porekla, svetlije boje, mekše teksture i kraće se neguje.

U ataru Barola su najbolji vinogradi Langea – Kanubi, Sarmasa i Brunete.

Pošto je Barolo u udolini, najbolji pogled na vinograde je sa obližnjeg gradića La Mora, koji se nalazi na najvišem brdu u okolini.

Kada se razišla jutarnja magla, pod jesenjim suncem pred nama se ukazao predeo pun nestvarnih nijansi boja lišća vinove loze, koje retko da imaju premca u prirodi.

Padine brda prema pritokama Tenara prekrivene su parcelama pod vinogradima razlićitih oblika i površina, prošaranih retkim drvećem, podrumima i vinogradarskim kolibama.

Delovalo je kao da je neka slučajna sila uredila pejsaž.

Ali, autor ovih redova iz iskustva zna koliko znoja treba da bi se vinogradi držali „pod konac“ do berbe.

U La Mori, na katedralnom trgu, nalazi se spomenik koji ilustruje napor obrade vinograda – skulptura vinogradara kojeg obavija vinova loza, kao svojevrsnog vanvremenskoj Laokona.

A na vinograde iz uspomena podsećaju opisi „poslednjeg književnog klasika dvadesetog veka“ u Italiji, Čezarea Pavezea, rodom sa ovog tla.