Grupa ljudi koja veruje da “mali zeleni” planeti Zemlji donose svetsku revoluciju

Ta grupacija nosi ime po svom osnivaču Argentincu Huanu Posadi poreklom iz siromašne italijanske doseljeničke porodice, koji je svojevremeno bio jedan od ključnih ljudi u Četvrtoj Internacionali, koju je pokrenuo Lav Trocki, odnosno obavljao je funkciju lidera njene latinoameričke sekcije. Posada, čije je kršteno ime Homero Frasneli, u mladosti je igrao fudbal za Estudijantes iz La Plate a nešto kasnije kada se zaposlio kao obućar postaje sindikalni aktivista. Nakon što je 1953. godine došlo do rascepa u Četvrtoj internacionali, Posada se svrstava uz Mišela Pabla, jednog od najistaknutijih trockističkih vođa tog vremena i zajedno sa njim osniva grupaciju koja je sebi dala ime Međunarodni komitet Četvrte internacionale. Šest godina kasnije Posada i njegove pristalice dolaze u sukob sa Pablom i ostatkom organizacije zbog stavova ovih prvih o nuklearnom ratu.

Naime, Posada i njegovi sledbenici smatrali su da je u eri “hladnog rata” između kapitalističkog zapada predvođenog Sjedinjenim Američkim Državama i socijalističkog istoka na čelu sa Sovjetskim Savezom “nuklearni konflikt neizbežan”.

Prema Posadinoj teoriji socijalističke države sa nuklearnim naoružanjem ne treba da čekaju da kapitalističke zemlje koje poseduju isto oružje napadnu prve već da naprotiv socijalistički blok treba da pokrene “preventivni napad koji bi uništio nuklearne sposobnosti kapitalističkih zemalja što bi stvorilo uslove za izbijanje svetske revolucije”.

Shodno tome Frasneli, koji u međuvremenu počinje da koristi pseudonim Huan Posada, izričito se protivi Sporazumu o delimičnoj zabrani testiranja nuklearnog naoružanja koji su 1963. godine potpisale SAD, Velika Britanija i SSSR. Posada naime veruje da je “nuklearni rat između SAD i Sovjetskog Saveza neizbežan i poželjan i da će stvoriti uslove za uspostavljanje socijalizma, a preduslov za to je pobeda radničkih država i resetovanje društva”.

S obzirom da su za Pabla i njegove pristalice Posadine tvrdnje po tom pitanju bile potpuno neprihvatljive njemu nije preostalo ništa drugo nego da sa svojim istomišljenicima 1962. godine formira sopstvenu organizaciju koju su nazvali Četvrta internacionala a početkom sedamdesetih, još za života Posade, preimenovali u Četvrta internacionala trockista – posadista. Jednu od svojih jačih nacionalnih sekcija posadistički pokret je imao na Kubi, gde su njegovi članovi učestvovali u revoluciji koju je sproveo Fidel Kastro i jedno vreme su delovali i nakon uspostavljanja socijalističkog društvenog uređenja na tom ostrvu.

U sukob sa kubanskim vlastima dolaze nakon što su ih okarakterisali kao “sitnoburžoaske”. Posada tada optužuje Fidela Kastra da je “ubio Če Gevaru” i to baš u vreme kada se pokazalo da se Ernesto Gevara u stvari nalazi u Boliviji gde je pokušao da pokrene gerilsku borbu protiv tamošnjih vlasti. I posle njegove pogibije u Boliviji, Posada je i dalje tvrdio da je neizvesno kako je tačno došlo do njegove smrti, aludirajući tako da Havana najverovatnije ima neke veze sa tim.

Nacionalne sekcije Četvrte internacionale trockista – posadista koje su se iz Latinske Amerike proširile i na Sjedinjene Američke Države i Evropu uglavnom sebi daju ime Revolucionarna radnička partija dodajući prefiks “trockistička” ili “posadistička” a neke od njih “trockističko-posadistička”. Za razliku od drugih trockističkih organizacija koje su uz imena svojih partija koristile samo prefiks “trockistička” posadisti često dodaju i ime svog lidera, što je presedan. Isto kao i to što su druge trockističke organizacije u zaglavlju svojih novina postavljali portrete Marksa, Engelsa, Lenjina i Trockog a posadisti i peti portret, Huana Posade. Mogle su se čuti i informacije da kada piše svoje tekstove Posada iste završava pokličem sam sebi, odnosno “Živeo Posada”.

Jedna od najuticajnijih sekcija posadističkog pokreta u Evropi bila je Revolucionarna radnička partija (trockista) Britanije čije su novine “Crvena zastava” izlazile sve do pre desetak godina. Grupa koja nastavlja kontinuitet te partije u Britaniji deluje pod imenom “Posadisti današnjice”.

Pasada 1968. godine piše pamflet pod nazivom “Leteći tanjiri, proces materije i energije, nauke i socijalizma”. U tom svom radu on povezuje postojanje vanzemaljskog života i takozvanih nepoznatih letećih objekata, u čije postojanje veruje, sa komunizmom. Posada tvrdi da su NLO objekti koji su u to vreme navodno primećeni “sa drugih planeta na kojima je ostvareno besklasno društvo”. Tu tvrdnju bazira na tezi da su vanzemaljci uspeli da razviju naprednu tehnologiju koja im omogućava da posećuju druge planete upravo zato što su svrgli kapitalističko društvo i uspostavili komunizam. Uz to oni su takođe prevazišli sopstveni impuls da ubijaju ili kontrolišu da bi ostvarili dominaciju. Posada dalje iskazuje nameru da sarađuje sa vanzemaljskim bićima kako bi se suzbilo siromaštvo na planeti Zemlji. Zanimljivo je i to da komunizam Posada posmatra više kao civilizacijski napredak nego promenu društveno-političkog sistema jedne zemlje. Iako je pamflet “Leteći tanjiri, proces materije i energije, nauke i socijalizma” jedino Posadino delo sa tom tematikom ono dobija kultni karakter među njegovim sledbenicima, koje uživa do danas. Nakon što Posada umire 1981. godine, njegov rad na povezivanju marksizma i ufologije do kraja svog života nastavljaju jedan od njegovih najbližih saradnika Dante Minacoli i Nemac Pol Šulc, takođe istaknuti član posadističkog pokreta.

U jednom trenutku Četvrta internacionala trockista – posadista deli se na dva dela. Obe grupacije deluju i danas. Prva je zadržala to ime i čine je sekcije iz Argentine, Brazila, Urugvaja, Čilea i Grčke.

Druga grupacija se naziva Četvrtom internacionalom posadista. U njenim redovima su sekcije iz Britanije, Francuske, Belgije, Španije, Brazila, Kolumbije i Urugvaja. Dok na svom portalu i novinama prva grupacija ne pominje Posadine radove o “letećim tanjirima”, Četvrta internacionala posadista pak to i dalje čini i ističe da njegov angažman na tom polju osporavaju samo oni koji ne razumeju naučni pristup koji je preminuli lider posadista razvio.