Januš Bugajski: Putin imitira Miloševića

Zaista, „stariji brat“ Rusija sve više usvaja metode „mlađeg brata“, a rezultati će na sličan način dovesti do raspada Ruske Federacije.

Slično kao i Beograd 1990-ih, Moskva koristi četiri glavne komponente u svom napadu na Ukrajinu: istorijska opravdanja, dezinformacije, teritorijalna osvajanja i etnocid ili genocid.

Srpski nacionalisti tvrde da je njihova nacija donela civilizaciju na Balkan, baš kao što ruski nacionalisti tvrde za svoju veću imperiju.

Smatraju i da je Srpska pravoslavna crkva najstarija u regionu, iako je Bugarska pravoslavna crkva osnovana tri veka ranije, a pripajanje Srbije Bugarskoj u desetom veku donelo je u Srbiju ćirilicu i slovenske verske tekstove.

Slično tome, Moskva je pokušala da prisvoji vekovima staru Kijevsku pravoslavnu crkvu, tvrdeći da je Ruska pravoslavna crkva „Treći Rim“.

Kremlj izmišlja lažne narative da bi diskreditovao svoje žrtve, ponavljajući mnoge optužbe koje je Beograd izneo protiv Bošnjaka, Hrvata i Albanaca.

Ukrajinci su prikazani kao nacisti, teroristi i kriminalci, a iznose se čak i optužbe za vađenje organa, oponašajući lažne tvrdnje Beograda protiv Oslobodilačke vojske Kosova i lidera kosovske države.

Prioritetni cilj Rusije u Ukrajini je sticanje i aneksija teritorija za proširenje postsovjetskog ruskog carstva.

Isto tako, glavni cilj Beograda je bio da osvoji što više teritorije od raspadajuće Jugoslavije kako bi stvorio veću srpsku vlast.

Najavu da svi Srbi treba da žive u jednoj državi, Moskva sada ponavlja sa istim tvrdnjama o Rusima.

Projekat Velike Srbije je na kraju propao, ali kao i u Ukrajini, bio je praćen široko rasprostranjenim ratnim zločinima, uključujući masovna ubistva, silovanja, mučenja, proterivanja, koncentracione logore, neselektivno bombardovanje civila, uništavanje kulture i uništavanje infrastrukture.

I ruska i srpska država u suštini vrše genocid ili etnocid u smislu Konvencije Ujedinjenih nacija o genocidu, tj. Namerno uništenje, u celini ili delimično, bilo koje nacionalne, etničke, rasne ili verske grupe.

U ratu Rusije protiv Ukrajine primetan je kontrast između Moskve i Beograda.

Srpski nacionalisti su bili etnički isključivi i nisu mogli zamisliti da Bošnjake, Albance ili Hrvate pretvore u Srbe.

Ruski imperijalistički nacionalizam je, s druge strane, inkluzivan i nastoji da nasilno pretvori druge nacije u Ruse, brišući u tom procesu njihov jezik, kulturu i istoriju.

Međutim, kako se ova politika sve više obrušava okretanjem više ne-Rusa protiv Moskovskog carstva, Putin bi mogao da sledi Miloševićevo vođstvo u samoj Rusiji.

Ako Kremlj koristi ruski etnonacionalizam da zadrži saveznu državu netaknutom, to će izazvati niz etnonacionalističkih reakcija širom zemlje i doprineti raširenom nasilju.

Podsticanje ksenofobije, islamofobije i antiimigrantskog raspoloženja bi zapalilo fitilj koji je Moskva nemoćna da ugasi.

Moskva može pokušati da se ugleda na Srbiju 1990-ih mobilišući etničke Ruse da od pobunjenih republika izdvajaju etnički homogene regione i proteraju nerusko stanovništvo, ali to će samo ubrzati kolaps države.

Poput Putina, Miloševiću je suđeno i osuđeno za ratne zločine tokom srpskog rata protiv Kosova.

Konkretne optužnice Međunarodnog krivičnog suda za bivšu Jugoslaviju uključivale su zločine protiv čovečnosti u Bosni i Hercegovini, na Kosovu i u Hrvatskoj.

To uključuje genocid, deportaciju, ubistvo, progon na političkoj, rasnoj i verskoj osnovi, nehumana dela, istrebljenje, zatvaranje, mučenje i uništavanje imovine u velikim količinama.

Međunarodni krivični sud (MKS) izdao je nalog za hapšenje Putina zbog optužbi za ratne zločine, posebno se fokusirajući na ilegalnu deportaciju desetina hiljada dece iz Ukrajine u Rusiju.

Lista zločina će se bez sumnje još više povećavati kako se opsežni upadi ruske vojske u Ukrajinu, uključujući masovna ubistva civila, silovanja, mučenja, deložacije, uništavanje infrastrukture i imovine, uništavanje nacionalne i kulturne baštine i prisilnu rusizaciju.

Milošević je uhapšen i deportovan u Hag i umro je u zatvorskoj ćeliji tokom suđenja.

U trenutku pisanja ovog teksta, niko u Moskvi nije voljan da uhvati Putina i preda ga Međunarodnom krivičnom sudu.

Ali kako je Rusija oslabljena ogromnim vojnim i ekonomskim gubicima, mogućnosti za osvajanje vlasti će se povećati, a novo rukovodstvo će možda odlučiti da Putina učini žrtvenim jarcem za njihove zajedničke zločine.

Još je verovatnije da Putinovo ubistvo od strane jednog od njegovih sadašnjih saradnika.

Januš Bugajski je viši saradnik u Džejmstaun fondaciji u Vašingtonu. Njegova najnovija knjiga je Failed State: A Guide to Russia’s Rupture. Njegova predstojeća knjiga nosi naslov Pivotal Poland: Europe’s Rising Strategic Player.