LGBTQIA+ stižu na dnevni red do 2020.

Pridjev „socijetalni“ se odomaćio posljednjih godina da bi se preciznije označio domen društvenog života u najširem smislu riječi, a ne samo u njegovim klasičnim socijalnim i ekonomskim vidovima koji su inače najčešći predmet reformi.

Poslije legalizacije istopolnih brakova 2013. godine, naredna najavljena socijetalna reforma, koja čeka da uđe u parlamentarnu proceduru, treba ozakoniti pravo na materinstvo uz medicinsku asistenciju za lezbijske parove i žene koje žele dijete a žive same. Socijalno osiguranje će pokrivati to novo pravo.

Međutim, Makron se već čvrsto izjasnio protiv istog prava za muške parove, iako ono postoji (ili se toleriše) u sedam zemalja Unije, kao i u Ukrajini i Rusiji. Osim u izuzetnim slučajevima „prijateljske usluge“, ta praksa – djece po porudžbini – se svodi, svuda gdje je moguća za gej parove, na jedan čisto kupoprodajni odnos.

Žuti prsluci su, nenamjerno, odgodili donošenje obećane reforme. Iako je Emanuel Makron pred LGBT udruženjima najavio reformu za ovu godinu, sada se spominje i 2020. za njeno upisivanje u kalendar parlamenta.

Premda nema smisla govoriti o homoseksualnom lobiju (što se ponekad ipak čuje), lezbijsko-gej-biseksualna-transrodna zajednica u Francuskoj je veoma aktivna. Vjerovatno puno vidljivija nego što je brojčano zastupljena u francuskom društvu. Prema jedinoj raspoloživoj anketi, sprovedenoj u Parizu 2016. godine, 13 odsto muškaraca i samo jedan odsto žena su se autodeklarisali kao homoseksualci. Za biseksualce su procenti: šest odsto muškaraca i četiri odsto žena.

Label zajednice se čak proširio uključivši i Q, kategoriju kvir (queer ili alterseksualce, opšti termin za pripadnike svih seksualnih manjina), I – za interseksualce, A – za aseksualce. Tako se sve češće naiđe na akronim LGBTQIA+ gdje znak + podrazumijeva i sve druge oblike seksualne orijentacije.

Osim militantnog zalaganja za konkretne interese i zahtjeve, različite organizacije i podružnice zajednice se manifestuju povodom svakog homofobnog ispada ili oblika diskriminacije prema osobama zbog njihove seksualne orijentacije. Iako je broj tih ispada nešto manji nego u „rekordnim“ godinama 2013. i 2014. (u vrijeme žestokih rasprava i demonstracija protiv legalizacije istopolnih brakova i neposredno poslije usvajanja samog zakona, kad je zabilježeno više od 3500 prijava), statistike podvlače njihov stalni porast u tri protekle godine.

U stvari, nema nedelje a da svi mediji, koliko iz pedagoških toliko i iz komercijalnih motiva, ne izvijeste o detaljima takvih ispada. Nekoliko posljednjih slučajeva ukazuje na veliku raznovrsnost te kategorije prestupa.

Patris Evra, nekadašnji kapiten fudbalske reprezentacije Francuske i bivši bek Mančester junajteda, oglasio se na društvenim mrežama, poslije osmine finala između PSŽ-a i njegovog ranijeg kluba, sa komentarom: „Vi u Parizu, vi ste pederi… a ovamo su pravi muškarci“. Iako se Evra kasnije javno izvinio, dva udruženja su podnijela tužbu za homofobne uvrede. Fudbal je inače u Francuskoj već odranije poznat po antigej ekscesima.

Nekoliko dana kasnije, za vrijeme utakmice PSŽ-Olimpik iz Marselja, navijači su u Parku prinčeva pjevali homofobne pjesme. Ministrica sporta Roksana Marsineanu, prisutna na tribini, izjavila je da treba kazniti klubove. Polemika se zaoštrila kad je Natali Boa de la Tur, predsjednica francuske profesionalne fudbalske lige, rekla da su te pjesme „sastavni dio folklora“ na fudbalskim stadionima.

U petak 15. marta u jednom trgovinskom centru u Lionu, par lezbijki, od kojih je jedna pripadnica žandarmerije, ali ne u službi tog dana, pretrpio je pravu fizičku agresiju, uz upotrebu noža, od bande osam vrlo mladih djevojaka, adolescentkinja. Samo jedna od njih je uhapšena, a za ostalim se traga.

Malo ranije, sredinom februara, svi mediji su objavili vijest o najmanje dvije tužbe podnijete protiv papskog nuncija u Parizu Luiđija Venture, starog 74 godine, za „seksualnu agresiju“. Nije riječ o pedofiliji, za koju na raznim stranama svijeta, posljednjih godina, pred civilnim sudovima, odgovaraju pojedini visoki dostojanstvenici crkve.

Radi se o nasrtajima velečasnog na odrasle muškarce, i to u najmanje dvije prilike zvaničnih prijema u pariskoj gradskoj skupštini. Nedeljnik Le Poan je citirao službeni izvor u opštini, prema kom je „jedan opštinski službenik, prilikom svečanosti za novogodišnje želje, bio predmet seksualnog uznemiravanja, u tri navrata, rukom po zadnjici i to na prilično ozbiljan način, od kojih se jedan od tih nasrtaja dogodio u prisustvu jednog svjedoka“. Prema jednoj anketi objavljenoj 27. marta, većina Francuza prvi put u istoriji ima negativno mišljenje o Katoličkoj crkvi.