„Makronova“ definicija antisemitizma neodrživa

Njihov spisak, za period od samo desetak dana, dopunjava statistiku o drastičnom porastu (+69 odsto) za prvih devet mjeseci 2018. Ova statistika je zaključena u septembru, ali novi ekscesi, čiji spektakularan karakter se podudara sa protestima Žutih prsluka, neminovno se dovode u vezu sa skorašnjim previranjima u francuskom društvu.

Bez namjere da se rangiraju (iako se može govoriti skoro o istovremenosti) evo nekoliko od tih nedavnih događaja.

Dva portreta Simone Vej, na pošti u trinaestom pariskom okrugu, precrtana su kukastim krstovima. Simona Vej, koja je preživjela Aušvic, jedna je od ikona savremene francuske politike. Prva predsjednica Evropskog parlamenta (1979-1982) na inicijativu Emanuela Makrona od prošle godine počiva u Panteonu.

Izlog jedne prodavnice lanca Bagelštajn, poznatog po svom jevrejskom specijalitetu „bagel“, osvanuo je sa natpisom „Juden“, na njemačkom, kao u vrijeme kad su nacisti pripremali Kristalnu noć 1938. godine.

Neko je, u južnom pariskom predgrađu, posjekao stabla zasađena u znak sjećanja na mladića Ilana Alimija, kog je 2006. godine, na svirep način usmrtio tzv. Gang Barbara, samo zato što je bio Jevrejin.

U selu Kacenzajm, u Alzasu, srezu uz granicu sa Njemačkom (za koji postoji već prilična lista antisemitskih incidenata), oskrnavljeno je 80 nadgrobnih spomenika na jevrejskom groblju. Autori svastika su se potpisali kao „Crni vukovi“.

Na internetu, na više sajtova, kruži fejk njuz: „Porodica Rotšild upravlja većinom centralnih banaka u svijetu.“ Ta lažna vijest ne bi zaslužila da se citira u ovom kontekstu (jer toliko lažnih „informacija“ kruži na društvenim mrežama), da jedan čitalac Monda nije upozorio redakciju na tu glupost. Najgore je to što je i jedna od vodećih francuskih banaka, BNP Pariba, preuzela „informaciju“ u svom internet magazinu. Tekst je „skinut“ poslije prvog alarma, a banka se odmah oglasila sa zvaničnim izvinjenjem. (Uzgred, da podsjetimo, a na tome se često i insistira, Emanuel Makron je, prije političke karijere, bio kadar u banci Rotšild.)

Poznati filozof i akademik Alen Finkelkrot – koji je svojevremeno dao svoj doprinos i raspadu Jugoslavije – pretrpio je istinsku agresiju na ulici kad ga je prepoznala nekolicina Žutih prsluka i u prisustvu TV kamera obasula antisemitskim povicima i uvredama. Bila su tu i parole „Ovdje je naša kuća“ i „Francuska je naša“, što je jedan od rijetkih slučajeva ksenofobije zabilježenih u ovim demonstracijama.

Vrlo brzo i lako je u Alzasu identifikovan glavni nasilnik. Benžamen V. je Francuz preobraćen u islam. Direktno inkarnira jedan od aspekata antisemitizma prisutnog u određenim kategorijama francuskog društva. Kod muslimana i konvertita, mržnja prema Jevrejima je skorijeg datuma i uglavnom, kad je riječ o javnom izražavanju, prati po intenzitetu zbivanja i tenzije između Palestinaca i Izraela.

Ovdje je posrijedi aktivna mržnja prema Izraelu koja ponekad ide i do negiranja samog prava na postojanje te države. Tu se podudaraju anticionizam i antisemitizam pri čemu se zaboravlja, kad se spomene ta riječ, da su i Palestinci, odnosno svi Arapi, semitski narod. U izvornom obliku taj rasizam se odnosi i na Arape, što ponekad podvlače i neki intelektualci, Žak Atali na primjer.

Međutim, anticionizam nije uvijek antisemitizam kad se ograničava isključivo na kritiku politike Izraela i analizu političkih okolnosti na kojima počiva izrealsko-paletinski konflikt. Nisu među „islamoljevičarima“ kako se često nazivaju zastupnici „palestinske stvari“ svi anticionisti automatski i antisemiti, iako je to teza većine jevrejskih intelektualaca u Francuskoj, na čelu sa Alenom Finkelkrotom i Bernar-Anrijem Levijem. Oni smatraju da je taj anticionizam samo paravan za antisemitizam.

Sasvim je neopravdano, na primjer, prepoznavati antisemitizam u kritici Izraela koja je jako prisutna u Melanšonovoj Nepokorenoj Francuskoj ili među komunistima. Riječ je anticionizmu kakav se može susresti i u samom Izraelu: kritika novih kolonizacija i zalaganje za istinsku palestinsku državu kao preduslov trajnog mira.

Emanuel Makron je 20. februara, na večeri Savjeta jevrejskih institucija u Francuskoj, kojoj svake godine prisustvuje predsjednik republike, najavio namjeru da se u pravnoj definiciji antisemitizma obuhvati i anticionizam. Na mnogo strana, međutim, takva namjera se osporava i izgleda pravno neodrživa, sa rizikom povratka u zakone delikta mišljenja.

Hronični antisemitizam u Francuskoj, za čije bi pojavne oblike i genezu trebao poseban tekst, dosad se najčešće identifikovao na ekstremnoj desnici, koja se prirodno oslanja na katoličku tradiciju. Marina le Pen i njen Nacionalni zbor su stvarno raskinuli sa poznatom praksom antisemitskih ispada koji su „proslavili“ njenog oca Žan-Mari le Pena. Ali, nepovjerenje na toj strani je još uvijek pravilo, tako da Nacionalni zbor, kao politička partija, nije bio pozvan da učestvuje na velikom mitingu protiv antisemitizma koji je održan 19. februara na pariskom Trgu republike.