Novi odnos snaga u Bundestagu

To će neosporno biti najživopisnija i možda najopasnija parlamentarna frakcija u istoriji Bundestaga nakon Drugog svetskog rata, u kojoj se nalaze ljudi ekstremističkog profila kakav dosad nije bio prisutan na glavnoj sceni nemačke politike.

Većina od 94 poslanika AfD su nepozanati nemačkoj javnosti, ali mediji izdvajaju one koji su se „proslavili“ svojim izjavama.

Jedna od njij je četrdesetšestogodišnja pravnica Beatriks fon Storh potpredsednica stranke i šefica berlinskog AfD koja pripada hršćansko-fundamentalističkom krilu stranke, poslanica u Evropskom parlamentu koja naročito ne podnosi LGBT prava.

Ona je kancelarki Merkel u jednoj TV-emisiji predložila da emigrira u Čile pre nego što je narod protera iz Nemačke, a na društvenim mrežama se tokom izbegličke krize proslavila zahtevom da nemačka granična policija puca na ženu i decu,a pri tom je žestoka protivnica abortusa.

I dvadesetosmogodišnjin Sebastijan Mencenmajer poznat je kao jedan od mladih lavova AfD i svoju političku karijeru započeo je kao član antimuslimanske stranke Sloboda, pa se prebacio u AfD.

Oduševili su ga Bregziti i pobeda Donalda Trampa. Za razliku od većine članova AfD, on nema problema s korišćenjem šaka. Trenutno mu se sudi zbog optužbe da je sa grupom huligana pretukao i pokušao da opljačka nekoliko navijača suparničkog kluba.

U bindestag ulazi i Zigbert Derse, lider AfD u Lajpcigu poznat kao tvrda linija stranke. Poznat je po tome što na automobilu ima po narudžbi izrađene tablice na kojima piše “AH 1818”, inicijali Adolfa Hitlera, dok je broj 18 na neonacističkoj sceni šifra za firera, s obzirom na to da su u nemačkoj abecedi slova A i H na prvom i osmom mestu.

Kada su to primetili novinari, Derse je izjavio da je to slučajnost i da tablice nemaju skrivenu poruku.

On na svom Fejsbuk profilu deli sličice u kombinaciji crne, bele i crvene, boje nacističke Nemačke. Zalaže se za blisku saradnju s antimuslimanskim pokretom Pegida, na čijim protestima učestvovao.

nemci poznaju i Jensa Majera koji radi kao sudija u Drezdenu, gde se proslavio s jednom presudom u korist u međuvremenu propale neonacističke stranke NPD.

Zbog svojih ispada u dva navrata je bio pred isključenjem iz AfD. Do 1986. bio član socijaldemokrata, ali je s vremenom otišao sasvim udesno, i sada drži govore protiv “mešanih naroda”, bori se protiv “brisanja nacionalnog identiteta”, žali što “crnce više ne nazivaju crnčugama i simpatiše norveškog teroristu Andersa Breivika.

jedan od „slavnijih“ ekstremsista je i sedamdesetsedmogodišnji Vilhelm fon Getberg, bivši predavač na policijskoj akademiji u jednom govoru, holokaust je opisao kao “mit”, a rado citira i italijanskog neofašistu Marija Konsolija, koji tvrdi da “Nemce efikasno kriminaliziraju uz pomoć instrumentaliziracije genocida nad Jevrejima”.

Kao njegov ključni politički cilj u Bundestagu najavio je “okončanje kulta nemačke krivice”.

U poslaniočke klupe ulazi i sedamdestrogodišnji Detlev Spangenberg, neko vreme je bio doušnik istočnonemačke tajne službe Štazi pod kodnim imenom Bruno, što se dokazalo dokumentima, ali ga se stranka nije odrekla.

Zabrinut je zbog uništenja tradicionalne porodice zbog napretka LGBT prava, ali još više zbog “bujice muslimana” koja preti Nemačkoj. Traži proširivanje nemačkih granica na istok Evrope, u skladu sa stanjem iz 1937. godine, prnosi index.hr.