Prenapuhavanje nepravne države

Ubistvo samo po sebi, a posebno ubistvo 12-godišnjeg deteta, nemeriva je, konačna i nepopravljiva tragedija. Masovna likvidacija Srba, Roma i Jevreja u Jasenovcu čista je politika budući da je ta likvidacija bila zasnovana, crno na belo, na rasnim zakonima koje je donela jedna politika. Ili, da citiramo u međuvremenu u tim stvarima kompromitovanog bivšeg hrvatskog premijera Zorana Milanovića: nisu ti ljudi u Jasenovcu nastradali kao žrtve avionske nesreće nego jedne politike!

S obzirom na to da nam se značaj javnih servisa, iz Evrope kojoj Hrvatska pripada, reklamira kao najviša demokratska i politička vrednost, s pravom možemo očekivati da bar poslenici javnih servisa, koji inače svoju nezavisnost od politike nisu dokazali, uočavaju ovih par stvari. HRT se izvinio zbog sramnog priloga u emisiji TV kalendar u kojoj je zaključeno da je ubistvo porodice Zec medijski prenaduvano, ali je ista emisija sa istim prilogom emitovana u sredu i u poslepodnevnom terminu. HRT će sprovesti istragu da bi utvrdio kako se to dogodilo uprkos drugačijoj odluci!?

U državi u kojoj pravosuđe nije kaznilo, a politika je čak osam puta nagradila ubice Mihaila i Marije Zec i njihove 12-godišnje kćeri, i novinari, logično, svako podsećanje na amnestirani zločin mogu videti kao medijsko prenapuhavanje i politizovanje.

Zagrebački advokat Anto Nobilo tvrdi da su tri člana zagrebačke porodice Zec 1991. ubijena zato što su četiri muškarca i jedna žena, pripadnici specijalne jedinice Hrvatske policije, mislili da je trenutak kad se bogati Srbi mogu nekažnjeno pljačkati pa i likvidirati. Dakle, njihov prvi motiv je bio banalan i nizak ali na fonu tada vladajuće politike, tvrdi Nobilo. Hrvatsko pravosuđe, kojim je tada rukovodio u svakoj sličnoj čorbi omirisani, a nijednom dokazani državni tužilac Vladimir Šeks, odlučilo je da ubice ne kazni iz primerno banalnih razloga: oni su ubistvo priznali bez prisustva advokata. Svedoci i materijalni dokazi su odbačeni, ubice su oslobođene, nadležni tužilac se na oslobađajuću presudu nije žalio. Preživelo dvoje mlađe dece Zecovih – Dušan i Gordana – budući da za ubistvo koje su učinili pripadnici represivnog aparata države niko nije kažnjen nisu dobili obeštećenje nego velikodušnu jednokratnu pomoć hrvatske države maloletnoj deci koja su ostala bez roditelja! Advokat Nobilo u izjavi za agenciju Srna je izjavio da je u pravosudnom smislu „ta priča završena“.

Mihailo Zec je ubijen ispred svoje kuće na zagrebačkoj Trešnjevci, a njegova supruga Marija i kćer Aleksandra odvezene su, vezane, kombijem na Sljeme i ubijene kraj nekadašnjeg planinarskog doma Adolfovac. Odbor za imenovanje naselja, trgova i ulica grada Zagreba odbio je pre dve godine predlog Inicijative mladih za ljudska prava da se u okviru Naselja sjećanja na Trešnjevci jednoj zelenoj površini da ime porodice Zec. Kako se navodi na sajtu Srpskog narodnog vijeća članovi odbora nisu takvo imenovanje smatrali primerenim iz nekoliko razloga koji su podjednako i banalni i besramni. „Jedan član odbora je rekao kako nije siguran da je primjerno da se djeca igraju u parku koji podsjeća na ubijenu djevojčicu, odnosno Aleksandru Zec… Zoran Piličić, predsjednik odbora, rekao je i da postoje dubioze oko toga čime se tačno Mihailo Zec, Aleksandrin otac, bavio u ratu“, citira se na sajtu list SNV Novosti.

Oko uloge u ratu Siniše Rimca, koji je predvodio grupu ubica poznatu kao „merčepovci“, dubioze nema: on je za zasluge u ratu osam puta odlikovan, 2005. godine je osuđen na osam godina zatvora zbog zločina nad Srbima u Pakračkoj Poljani, a onda mu je 2010. godine tadašnji hrvatski predsednik Stjepan Mesić kaznu smanjio za godinu dana. Munir Suljić, za koga se tvrdi da je ubio Aleksandru Zec, osuđen je 2005. godine takođe za ubistva u Pakračkoj Poljani na deset, a Igor Mikola na pet godina zatvora. Suljić je sledeće godine umro u zatvorskoj bolnici. Nikola Hodak, koji je u ubistvu porodice Zec takođe učestvovao, osuđen je 2005. godine nepravosnažno na godinu dana zatvora zbog iznude, a Snežana Živanović nije osuđivana.

Kao izgovor za bezdušno postupanje institucija hrvatske države prema zločinu nad porodicom Zec, a posebno maloletnom Aleksandrom Zec, spominju se druga deca stradala u ratu na drugoj strani. Antifašistička liga Republike Hrvatske u četvrtak je, kraj nekadašnjeg planinarskog doma Adolfovac na Sljemenu gde je ubijena Aleksandra Zec, održala komemoraciju članovima porodice Zec gde je Vesna Tršelić iz Centra za suočavanje s prošlošću – Dokumenta rekla da država „nije završila čak ni popis ubijene djece gdje bi se Aleksandra Zec našla s djecom ubijenom s različitih strana“.