„Četnički vojvoda u Crnoj Gori uvodi novi zakon koji ima samo jedan cilj – nestanak države Crne Gore“: Jutarnji list o “srpskoj aneksiji”

Naime, pokrenut je projekat srpske aneksije Crne Gore. Aleksandar Vučić je krenuo u završni pohod na osvajanje Crne Gore, dok svi gledaju u Republiku Srpsku. Mračni nacionalistički plan Aleksandra Vučića „svi Srbi u jednoj državi“, koji smo već iskusili pre tridesetak godina i zbog kojeg je Srbija pokrenula seriju ratova na tlu Jugoslavije – sada se revitalizuje u skladu sa ratnohuškačkom idejom. „srpskog sveta“ po diktatu nedavnog agresivnog Svesrpskog sabora.

Počela je operacija kastracije crnogorske državnosti i njenog pretvaranja u srpsku Belorusiju, sa verovatnim krajnjim ciljem da doživi sudbinu Krima. Vučić je ozbiljan u svojim opasnim namerama da ceo region gurne u sukob i na tragu nekadašnjeg ratno-osvajačkog Memoranduma kreće u misiju osvajanja onoga što on naziva srpskim zemljama. Crna Gora je na ivici da izgubi suverenitet na sopstvenoj teritoriji, odnosno da Crnogorci postanu manjina u svojoj zemlji, piše Jutarnji list.

Naime, kako piše podgorička Pobjeda, nakon povratka predsednika crnogorske skupštine i četničkog vojvode Andrije Mandića te njegovog političkog potrčka Milana Kneževića s tog Vučićeva „načertanijskog“ nacionalno političkog zloslutnog skupa, krenulo se u izmene Zakona o državljanstvu Crne Gore, kojima bi se promenila demografska, politička i biračka struktura Crne Gore, ali i geopolitička slika regije.

Ovaj zakon bi zapravo omogućio da se projekat „srpskog sveta“ i formalno pokrene i zaokruži, kao realizacija Memoranduma SANU pod drugim imenom, i da otpočne urušavanje i erozija crnogorskog identiteta i suvereniteta. Izmenjeni zakon (danas u Crnoj Gori ne postoji institut dvojnog državljanstva, upravo zbog toga) omogućio bi mnogim građanima Srbije koji „dokažu“ da imaju crnogorske korene (ali kako kažu u Podgorici, to ni mora biti neophodan uslov) da dobije državljanstvo, a time automatski i pravo glasa, što bi vjerovatno zapečatilo sudbinu crnogorske države i nacije. Prvo, zato što bi se na izborima, sa ovako velikim brojem novih birača i građana, omogućila dominacija prosrpsko-proruskih opcija, a broj Srba u Crnoj Gori, bez obzira što je veliki deo ne bi tamo živeli, značajno bi se povećali, a to je bio argument da je Crna Gora samo „još jedna srpska država“, pored Republike Srpske.

Osim toga, poznat nam je i Vučićev izborni inženjering koji već godinama primenjuje u Srbiji. Kako prenosi Pobjeda, uskoro će biti urađene izmjene Zakona o crnogorskom državljanstvu koje će omogućiti upis državljana Srbije u crnogorski birački spisak. Ali da bi se ovo sprovelo, premijer Milojko Spajić mora da razreši ministra pravde Andreja Milovića iz svog Pokreta Evropa Sad! (PES), koja se protivi promenama koje bi zadovoljile Mandića i Kneževića, a posebno Beograd. – Nakon smjene Milovića, prvi važan korak Spajićeve vlasti mogao bi biti pokretanje postupka za izmenu crnogorskog zakona o državljanstvu – kaže izvor Pobjedi iz vrha PES-a. Naime, crnogorski mediji navode da je ministar Milović odbio bilo kakvu raspravu o izmenama propisa kojima se uređuje sticanje crnogorskog državljanstva. Ali premijer Spajić, iako je u početku navodno bio na strani svog ministra, sada je podlegao pritiscima.

Milan Knežević je krajem prošle godine rekao da će sa predsednikom Srbije Aleksandrom Vučićem razgovarati o dvojnom državljanstvu, dodajući da njegova stranka, kako navodi Pobjeda, ostaje „posvećena ideji o domu za sve nas, da pomirimo pravoslavne Srbi i Crnogorci, da se pomirimo zarad naše buduće dece”. Uz to, Mandić već duže vreme preti Spajiću njegovom podrškom. A vlada je ionako na konopcu. Na čelu je Spajić, ali to, izgleda, i dalje upravlja Vučić, daljinskim putem preko Kneževića i Mandića, koji se već duže vreme zalažu za izmene baš tog zakona, koje menjaju krvnu sliku Crne Gore. Mandić je zapretio Spajiću uskraćivanjem podrške ukoliko, kako kaže, „nastavi da ignoriše legitimne zahteve srpskog naroda, koji je i dalje građanin drugog reda i ne može da dobije crnogorsko državljanstvo“. Podsetimo, Mandić je Spajiću već pretio padom vlade ako ne podrži Rezoluciju o Jasenovcu, koja je takođe deo Vučićevog svesrpskog master plana. Smjena Milovića je prvi korak ka izmjenama zakona, jer je potrebno pozitivno mišljenje Ministarstva pravde, a prema imenima njegovih mogućih nasljednika, kojima se Pobjeda bavi, to neće biti teško postići. Naime, list navodi da je ili Darko Dragović, koji je, kako navodi Pobjeda, „poznati član jake prosrpske struje u okviru PES-a“, ili potpredsednik Vlade Momo Koprivica iz Demokratske Crne Gore, koji je takođe pro- Srpski, doduše nešto umereniji, ali dovoljan da pristane na ovakvu promenu zakona.

Pobjeda navodi da Mandić, ali i Vučić preko svoje obavještajne službe BIA drži Milojka Spajića u šaci zbog njegovih veza sa južnokorejskim „kripto magom“ Hjung Do Kvanom, kojeg je tražio Interpol. Krio se u Beogradu, ali se pred poslednje izbore pojavio u Podgorici, gde je uhapšen, a tadašnji tehnički premijer Dritan Abazović pokušao je da ga iskoristi u izborne i političke svrhe protiv Spajića, kome se pripisuju sumnjivi poslovni odnosi sa Do Kvanom, a navodno zato što mora da ćuti i da pati.

Očekuje se burna rasprava u skupštini, ali verovatno i van nje, jer je potpredsednik najjače procrnogorske stranke DPS Ivan Vuković najavio da će ta stranka učiniti sve da ne dođe do izmena Zakona o državljanstvu jer, kao rekao je da bi to „uništilo demokratski poredak u zemljama regiona“, navodeći primer da su mnogi građani BiH iz Republike Srpske glasali na lokalnim izborima u Srbiji, što je i tamo izazvalo skandal. Ali ako se to promeni, a kako stvari stoje, postoji velika verovatnoća da će se to desiti, Crna Gora bi se našla u praznom prostoru praktične isporuke Srbiji na tacni, a onda bi verovatno na red došla i BiH, tj. -nazvao Republika Srbija.

A onda Vučić ima „široko polje“ i još mu treba korak da „zgrabi“ Makedoniju, pa i Hrvatsku. Ako iz Vašingtona i Brisela ne bude reakcije u ime spasavanja suverene evropske države, članice NATO-a i zemlje najbliže članstvu u EU, onda ni najmračnije prognoze o sukobima i zemljotresima na Balkanu više nisu samo prazni mediji i analitičko nagađanje.