Jedna stvar se ističe: Sarajevski Klix analizira šta je zajedničko državama koje su glasale protiv Rezolucije o genocidu u Srebrenici i podržale Srbiju

Rezoluciju su podržale 84 države, dok je 19 bilo protiv.

Isto tako, bilo je 68 suzdržanih država, uz 22 koje nisu glasale iz različitih razloga, piše Klix.

Interesantno je pogledati listu od 19 zemalja koje su glasale protiv.

Kada uzmemo izvještaj Fridom hausa (Freedom House) za 2023. godinu, koji ocenjuje stanje slobode u državama širom sveta, indikativno je da se veći deo od ovih 19 država nalazi pri dnu ove liste.

Poslednje mesto na listi Freedom Housea zauzima Sirija.

Ova država je od 2011. godine u konstantnom ratnom stanju, a vladavinu Bashara Al-Assada, koja traje već 24 godine, obeležila je supresija slobodne misli, drugih političkih opcija i brojnih drugih napada na slobode građana Sirije.

Blizu Sirije nalaze se Eritreja i Sjeverna Koreja.

U cijelom svetu je poznato pod kakvim restrikcijama žive građani Severne Koreje, ali ništa bolja situacija nije ni u istočnoafričkoj zemlji.

Eritreja je svoju nezavisnost dobila 1993. godine, a od tada, više od 30 godina, na vlasti je Isaias Afwerki.

Oznaku da nije slobodna ima i Kongo, zemlja koja se od svoje nezavisnosti bori s političkim nestabilnostima.

Bez obzira na prvu promenu vlasti bez nasilja 2018. godine, ova zemlja je još uvek među najnerazvijenijim na svetu.

Sličan status ima i država Mali.

U ovoj zemlji su zabilježena čak tri vojna udara od 2020. godine, a trenutna vlast koju predvodi Assimi Goïta održava bliske veze s Rusijom – što verovatno objašnjava glas „protiv“ rezolucije ove afričke zemlje.

Prema Freedom Houseu, ni građani Nikaragve se ne mogu nazvati slobodnim.

Iako imaju nešto bolji status nego stanovnici Malija, Eritreje, Sirije ili Konga, građani Nikaragve su pod diktaturom Sandinista i predsednika Daniela Ortege.

Oni su 2014. godine ukinuli limite na mandate predsednika (koji ima svu efektivnu vlast u ovoj zemlji), a 2020. godine su predsedniku Ortegi dali nove ovlasti kojima su, de facto, eliminisali opoziciju.

Naravno, najveću podršku je Srbija dobila iz Bjelorusije, Rusije i Kine.

Ono što je zajedničko ovim zemljama su autokratski vladari koji, manje-više, nemaju pravu opoziciju.

Dok u Srbiji barem nominalno opozicija postoji, u preostale tri zemlje je nema ni u tragovima.

U Kini je na vlasti još od 1949. godine Komunistička partija koja čvrstom rukom vlada nacijom od milijardu i po stanovnika.

Režim Si Đinpinga je poznat po brojnim udarima na slobodu građana Kine, a primjer koji najbolje ilustruje njegov stav prema slobodi je zabrana popularnog crtića Vini Pu (Winnie the Pooh) zbog toga što su brojni korisnici društvenih mreža poredili kineskog lidera s glavnim likom ove dečije serije.

Ništa drugačije nije u Rusiji i njenom „mlađem bratu“ Belorusiji.

Vladimir Putin je osoba koja suvereno vlada teritorijalno najvećom državom od 1999. godine, a njegov partner Aleksandar Lukašenko vodi Belorusiju još od 1994. godine.

Obe države su poznate po žestokim udarima na bilo kakve kritičare vlasti i druge slobodnomisleće osobe.

Mađarska je specifičan slučaj i jedina zemlja iz Evropske unije koja je glasala protiv Rezolucije o genocidu u Srebrenici.

Viktor Orban, premijer Mađarske, je lider ove zemlje još od 2010. godine, a njegova vladavina označena je kao žestoki okret ka diktaturi.

Njegova stranka Fides je postepeno oduzimala brojne slobode građanima Mađarske, ali je politička situacija mnogo bolja nego u Rusiji, Belorusiji i Kini, čisto zbog činjenice da je reč o državi članici EU.

Ipak, opozicija u Mađarskoj, van par lokalnih pobeda, ne može naneti veći udarac Orbanovoj vlasti, delomično zbog opsežne medijske kontrole premijera ove zemlje i njegovih političkih istomišljenika.

Istini za volju, države poput Antigve, Naurua, Komorosa, Naurua i Grenade „vade“ ovu listu, imajući u vidu da ih Freedom House ocenjuje kao „politički slobodne.“

Vredi istaći i da ni ove zemlje nisu na rangu političkih sloboda u drugim zemljama, posebno u zapadnoj i severnoj Evropi.

Sve u svemu, bilo da je reč o autokratskim i diktatorskim režimima, čestim vojnim udarima i drugim nestabilnostima ili jednostavno o slobodi građana ovih zemalja da izraze mišljenje suprotno onome koje propagira vladajuća struktura, u ovom društvu država ne treba biti.