Služena liturgija povodom obeležavanja „Svetih novomučenika prebilovačkih i donjohercegovačkih”

Liturgiju je služio episkop dizeldorfski i cele Nemačke Grigorije, uz sasluženje vladike zahumsko-hercegovačkog Dimitrija, penzionisanog vladike Atanasija i sveštenstva Eparhije zahumsko-hercegovačke.

„Evo hrama, evo jevanđelja, evo istine da smrt može da napravi život”, rekao je episkop Grigorije i poručio da su kosti ovde ukopane postale golgota i mesto vaskrsenja, da nikada više ne bude poraza, nego mesto pobede.

Liturgiji i pomenu prisustvovali su meštani Prebilovaca, sada najviše u rasejanju, vernici iz svih hercegovačkih opština.

Srpska pravoslavna crkva 2015. godine kanonizovala je žrtve Prebilovaca i donje Hercegovine u Drugom svetskom ratu, na datum kada su ustaše 1941. godine ubile 850 meštana ovog sela, uglavnom žena i dece.

Hram Vaskrsenja Hristovog sagrađen je u znak sećanja na 4.000 Srba iz donje Hercegovine stradalih od ustaša u Drugom svetskom ratu i bačenih u jame, a čije su kosti minirane 1992. godine u Spomen-kosturnici koja se nalazila na mestu današnjeg Hrama.

U Prebilovcima je u prvim danima avgusta 1941. godine od ukupno hiljadu stanovnika ubijeno 850, od kojih 600 žena i dece. Oni su živi gurnuti u jamu Golubinka kod sela Šurmanci, nadomak Međugorja.

Ovo mesto je spaljeno i u junu 1992. godine, kada su tokom ofanzive „Čagalj“ pripadnici Hrvatskih odbrambenih snaga i Hrvatskog veća odbrane upali u selo i minirali spomen-kosturnicu.

Po povratku Srba u Prebilovce, posle 2000. godine, ostaci kostiju prebilovačkih žrtava su sakupljeni i sahranjeni u kripti Hrama Vaskrsenja Hristovog.

Hram u Prebilovcima urađen je po uzoru na Crkvu Hristovog groba u Јerusalimu, koja je simbol vaskrsenja i života, a sagrađen je zahvaljujući donacijama Srba u dijaspori.