Stiven Hoking i njegova teorija „Velikog praska“

S obzirom da je tokom studija dobio bolest u veoma progresivnom stanju koja napada neuromotorički sistem i onesposobljava, ograničava kretanje i govor.

Lekari su mu davali male šanse s obzirom na to da ljudi sa dijagnozom amiotrofične lateralne skleroze žive veoma kratko. Statistike kažu da svega pet odsto takvih osoba doživo dvadeset godina. Bolest kreće dozumiranjem mišića, zatim sledi opšta iscrpljenost, pa paraliza, gubljenje sposobnosti govora, gutanja, pa čak i disanja.

Nakon što je izgubio i sposobnost govora, pa je s okolinom komunicirao jedino uz pomoć kompjuterskog sintetizatora glasa.

Hoking je pobedio ovu tešku fizičku onesposobljenost. Pet decenija je davao velike rezultate i naučna dostignuća.

Član Kraljevskog društva 1974, profesor matematike 1979.

Dao je svoj doprinos u oblastima kvantne gravitacije i kosmologije, posebno na polju crnih rupa, kao i po popularnim pisanim delima u kojima iznosi svoje teorije o svemiru.

Njegovo najpopularnije delo mu je naučna knjiga „Kratka istorija vremena“ . Ta knjiga je zauzela prvo mesto na listi bestselera britanskog Sunday Timesa i tamo se zadržao 237 nedelje, što predstavlja rekor.

Želeo je da pre smrti ode u svemir. Hokins je umro u krugu svoje prodice u sredu rano ujutro.

Hokinsovo najvažnije naučno dostignuće

Hokins je postavio svoj uteoriju nastanka svemira. Govorio je o nečemu što bi se moglo nazvati “Bezgranično stanje”. Ovu teoriju je razvijao sa fizičarem Džimom Hartlom. Ideja je potekal od Ajnšajnove teorije relativiteta i razmatranju kvantne gravitacije po Euklidovoj teoriji, koja ne podrazumeva stanjebeskonačno velikog pritiska i toplote.

Kako je Hoking govorio na osnovu Euklidovog pristupa, univerzum u imaginarnom vremenu je zakrivljena površina sa četiri dimenzije, koja podseća na površinu zemlje, ali sa dve dodatne dimenzije. To je zatvorena površina bez kraja, kao Zemlja.

Ovo bi značilo da ne postoji jasna tačka u kojoj je došlo do „praska“, ili stvaranje svemira. Veliki prasak ne postoji. Vreme usporava kako dolazi do Južnog pola ili singulariteta, toliko usporava da jasnog početka nema.

Hoking objašnjava da možem da zamislimo imaginarno i realno vreme kao početak na Južnom polu, kao glatku tačku gde važe obični zakoni fizike. Nema ništa južnije od Južnog pola, tako nema ništa pre Velikog praska.

-Ne možemo da zamislimo vreme pre Velikog praska, jer ono kakvog ga mi znamo nije postojalo.

Međutim, ovo se uzima kao nedovršena Hokingova teorema.