Tajna društva i mafija: Mračni Kju-kluks-klan i njegove neuspele reinkarnacije

Istraga komiteta Senata SAD iz 1981. godine povodom jedne pronađene zakletve smatra se prvim dokazom postojanja Kju-kluks-klana, tajne terorističke organizacije belih rasista koji su smatrali da je nasilje jedini mogući odgovor na korumpiranost nove vlade koje su nakon rata jugu nametnule severne države. U početku je klan zaista bio organizovani okret otpora protiv severnjačkih pobednika, ali je svoju istoriju neslavno završio kao oružje mržnje, sadizma i pohlepe.

Osnivač pokreta bio je general Natan Bedford Forest koji je po svom uverenju utemeljio gerilski pokret, usmeren ne samo protiv „nesposobne“ vlasti, već i protiv crnaca.

Forest se u ratu iskazao kao vični ratnik koga su se plašili vojnici na obe strane, a pre rata se obogatio trgovinom robljem, kupivši plantažu sa puno robova. Spekulisalo se da je učestvovao u masakru kod Fort Piloua, gde su uglavnom zarobljeni crnci mučki ubijeni. Afroamerikanci u predstavničkim telima? Za Foresta to nije bila opcija.

Na sudu nije priznao da je vođa pokreta, ali su se jasno nazirali obrisi tajnog društva, koji su pravdani time da su crnci silovali njihove žene, da su noću protestovali, da je vladala opšta ugroženost. Jasno je da je u biti pokreta bila sila. Mračno vreme tog vremena iznedrilo je jednako mračan pokret Kju kluks klan, svojevrsnu organizaciju demokrata koji su mrzeli crnce, republikance i severnjake. Kada je komandant oružanih snaga Severa general Grant postao predsednik, svaka kontrola nad republikancima u Kongresu postala je nemoguća, pa se u takvim uslovima pojavio pokret otpora sastavljen od ratnih veterana.

Grčka i škotska etimologija za novu razornu silu mraka

U mestu Pulaski u Tenesiju 1865. godine šestorica mladića su osnovala tajno društvo čiji su članovi nosili kapuljače sa prorezima za oči i dali mu ime Kju-kluks-klan, po grčkoj reči kuklos koja označava kružok ili krug, i škotske reči klan koja sugeriše na bratsku povezanost. U početku su klanovci samo zastrašivali crnce i koristili njihovo sujeverje predstavljajući se kao duhovi poginulih vojnika konfederacije, ali je Forest iz šale izvukao pouke za praksu.

Za samo tri godine pod belim kapuljačama jahalo je 550.000 klanovaca, Bele braće ili Vitezova bele kamelije.

Klan nije imao organizaciju, i „robinhudovstvo“ se ubrzo pretvorilo u bande koje su terorisale lokalno stanovništvo. Svako je mogao da stavi kukuljicu i sakrije se iza ove organizacije. Broj ubistava između 1868. godine i 1872. nemoguće je utvrditi. Lične osvete, ratovi crnačkih milicija i vojnih veterana, sve je išlo na račun jednog jedinog klana.

Razlog ovog širokog i masovnog ubijanja bio je samo jedan, vraćanje crnaca na dno društvene lestvice.

Kontrola i organizacija

Iako Forest nikada nije imao potpunu kontrolu, klan je proglašen za zvaničnu južnjačku armiju. Ceo američki jug nazvan je Nevidljivom imperijom, dok su i članovi klana imali svoje pseudonime u zavisnosti od stepena u nomenklaturi, od čarobnjaka, do velikog zmaja, titana, furija…

Zločini nisu mogli da se kontrolišu, i kada su odstupali od određenih normala, delovi grupa pravdali su ih diverzijama crnaca koji su navodno želeli da pokret diskriminišu. Savršene, okrutne i održive laži. Kada je Forest sa svojim kružokom napustio organizaciju zločini su postajali sve brutalniji, pa su se tada i promenili pseudonimi bratstva, i simbolično. Senke smrti, krvavi mesec, crna noć, šuplja lobanja.

Kao bivši vojnik, predsednik Grant se odlučno suprotstavio gerilskom pokretu donevši akt koji je davao pravo federalnoj državi da vodi i nadgleda izbore u južnim državama. Umereni jug se tome radovao, jer im je bilo dosta anarhije, čak i od organizacije koja je nominalno zastupala njihove interese. Do kompromisa demokrata i republikanaca došlo je 1877. godine – prvi su dobili pravo da vladaju jugom u ime nadmoćnosti belaca, a drugi da vladaju severom u ime biznisa.

Ipak, u mašti južnjaka klan je zaživeo kao mitska viteška organizacija koja se bori za pravdu. Godine 1915. kada se pojavio Grifitom film „Rađanje nacije“ jedan rasista je osetio da se priprema reakcija protiv rastućeh uticaja „obojenih“, katolika i Jevreja. Kormilo Kju-kluks-klana preuzeo je Džozef Simons koji se sa petnaestoricom sledbenika 1915. godine popeo na Kamenitu planinu u blizini Atlante i zapalio veliki krst pored oltara na kojem je ležala američka zastava.

Simons nije bio preterano učinkovit kao vođa, a njegov najveći „uspeh“ je kapitalisanje na poznanstvu sa Edvardom Jangom Klarkom i njegovom ljubavnicom Elizabetom Tajler koji su preko svoj Južnjačkog izdavačkog udruženja počeli da šire vrlo uspešnu propagandu. Novac je počeo da se sliva kao reka, a 1924. godine članstvo je brojalo četiri miliona ljudi. Mali gradovi američkog juga i zapada bili su oduševljeni, kao i ruralne oblasti severa.

Ceo tekst možete pročitati na portalu N1.