U SAD na popisu stanovništva izvor podataka i komšije

S druge strane, u Nju Džersiju, Njujorku i u drugim gušće najnaseljenim državama srednjeatlantskog regiona, popisivači nisu uspevali da dođu ni do osnovnih informacija o rasi, polu i etničkoj pripadnosti stanovnika.

Pregled agencije AP o prvim ocenama kvaliteta podataka koje je američki Biro za popis objavio prošlog meseca, nagoveštava probleme koji će se tek pokazati kada se u avgustu objave detaljniji brojevi s popisa stanovništva sprovedenog 2020. godine.

Iako je prerano donositi bilo kakve zaključke o tačnosti podataka, oslanjanje na „bliske i obaveštene osobe“ i samo puko brojanje članova nekog domaćinstva, bez osnovnih demografskih podataka o njima, rezultiraju lošijim podacima čitavog popisa.

Podaci lošeg kvaliteta nisu problem samo sami po sebi, već mogu umanjiti politički značaj i smanjiti finansiranje zajednica širom SAD: nepopisana deca znače manje novca zajednicama za izgradnju škola, a nepotpuno utvrdjivanje broja rasnih ili etničkih manjina sprečava ih da formiraju političke distrikte s manjinskom većinom.

Pored Aljaske i Zapadne Virdžinije, ostale države sa seoskim stanovništvom gde su popisivači najviše odgovora o nekm domaćinstvu dobijali od suseda, stanodavaca i drugih, su Mejn, Montana, Vermont i Nju Meksiko. U tim državama popisivači su se oslanjali na informacije „posrednika“ u velikom broju slučajeva: od skoro četvrtine do trećine domaćinstava, a ta stopa je u Portoriku bila je čak 37,3 odsto.

Na nivou SAD, ta stopa je bila 18,2 odsto, do je 2010. godine bila 19,5, ali je sada Biro prvi put koristio administrativne evidencije iz 2020. godine, što je pomoglo da se nadju informacije do kojih popisivači nisu uspeli da dođu na terenu.

U tim državama i Portoriku veliki broj domaćinstava prebrojan je na osnovu podataka oblasnih kancelarija koja je zadužena za rasute seoske i udaljene zajednice kojima često nedostaje čak i poštanska usluga. Ipak i taj posredni postupak prikupljanja popisnih podataka poremetila pandemija.

Kada je reč o domaćinstvima u kojima su popisivači utvrdili samo broj članova, a ne i demografske podatke o njima, stopa takvih obrada u SAD iznosi 5,9 odsto, pre svega u državama regiona Srednjeg Atlantika, od kojih su neke s najvećom gustinom naseljenosti u SAD. Taj procenat je medjutim znatno viši – 8,0 do 12 odsto, u okrugu Kolumbija, Njujorku, Ilinoisu, Nju Džerziju, Merilendu i Delaveru.

Jedno od pitanja na koja Biro treba tek da odgvori je da li je neuspeli napor bivše Trampove administracije da u popis doda pitanje državljanstva, uticalo na stanovnike da odbiju da daju bulo kakve lične podatke, da bi izbegli da se utvrdi ukoliko su u SAD bez dozvole boravka.

Istovremeno, zbog pokušaja Trampove administracije da politizuje popis 2020. godine, Biro treba da utvrdi i da li su ljudi davali lažne informacije kada su ih popisivači pitali o njihovim susedima ili stanarima koje nisu našli kod kuće.

„Ako ste latinoamerička porodica, a poipisivač koji vas nije našao, o vama pita komšiju koji je obožavalac Trampa, ne treba li da brinemo kakvi će biti podaci o vama?“, rekao je za AP Tomas Sainc, predsednik Fonda Meksikanaca u SAD za pravnu odbranu i obrazovanje.