„Vučić štiti mog strica od mene“

„Onda kada postane ekonomski snažnija nije. Onda odjednom Srbija postaje hegemon i za sve smo krivi. Krivi smo i kada Grčka pojačava odnose sa Prištinom, kada Krivokapić (premijer Crne Gore) dolazi da određuje ko će biti mitropolit“.

Dodao je i da se „nikada neće odreći“ 29 odsto Srba u toj državi i da ne želi da neko „otima identitet naroda“ u toj zemlji, kao ni u Republici Srpskoj.

„Vučić forsira desni politički izraz kombinujući patetiku i šovinizam, a sve fingirajući zabrinutost za položaj Srba u regionu“, ocenjuje za Danas Boris Marić, izvršni direktor Centra za građanske slobode iz Podgorice.

Kako pojašnjava, Vučić time „skreće pažnju sa životnih pitanja u Srbiji, hroničnog problema pitanja Kosova, ali i pitanja karaktera njegove vladavine koja ima mnoge elemente autoritarnog režima“.

Crna Gora se, sa svojim dvojnim izrazom, čiji su uzroci i koreni stari više od veka, naglašava naš sagovornik, Vučiću nekako namestila kao dobra tema.

„Surovi realpolitičar Vučić ne propušta šansu da doprinese produbljivanju podjela u Crnoj Gori i da izdašno uloži u saveznike u Crnoj Gori. U svakom slučaju Vučić je personifikacija neodgovornog odnosa prema interesima susjedne države sa kojom Srbija dijeli značajan dio istorije“.

Marić smatra da nema nikakvog opravdanja da se, kaže, građani i građanke Crne Gore u građanskoj Crnoj Gori dele po bilo kom svojstvu.

Ukazuje da su u Crnoj Gori baš kao i u Srbiji „građani primarno ugroženi od loše i neodgovorne vlasti. Nema druge vrste ugroženosti“.

„Crna Gora je uspela da promjeni vlast na izborima i sada se“, ističe sagovornik Danasa, „bori da osvoji veći stepen demokratije, a to ne ide lako“.

“Ne treba Vučić da se boji mogućnosti, a i potrebe da prava svih pravoslavnih vjernika u Crnoj Gori budu zaštićena i poštovana na isti način“, zaključuje Marić.

Ljubo Filipović, izvršni koordinator Građanske inicijative (GI) 21. maj u kaže za Danas da Vučić ovom inicijativom i ovim narativom stvara podele u crnogorskom društvu.

„Očigledno i ne razumije prilike u Crnoj Gori. Poučen iskustvom iz BiH, pošto je on etnički Srbin porijeklom iz Bosne, on smatra da su te razlike u Crnoj Gori vjerovatno iste kao i u Bosni. Međutim, malo je perverzno da predsednik Srbije štiti ljude koji su u rodbinskim vezama sa nama, jer u većini slučajeva tog broja 30 odsto Srba u Crnoj Gori koje on spominje, ljudi se politički identifikuju kao Srbi, dok su tehnički oni Crnogorci. To su članovi naših porodica jer razlika u Crnoj Gori još uvijek nije etnička“.

Dodaje da nema nijedne porodice u Crnoj Gori a da nema ljudi da se izjašnjavaju ili kao Srbi ili kao Crnogorci.

„I onda dolazite u paradoksalnu situaciju da Vučić, kao predsednik Srbije, štiti recimo mog strica od mene“.

Filipović naglašava da Srbi u Crnoj Gori nisu isto što i Srbi u BiH, Hrvatskoj ili recimo na Kosovu.

„Etnička razlika unutar Crne Gore ne postoji i iz tog razloga ovakvim izjavama srpskih političara stvaraju se ozbiljni problemi i ozbiljne podjele u crnogorskom društvu“, navodi naš sagovornik.

„Takvo miješanje nije u skladu sa dobrosusjedskim odnosima i nije nešto što bi trebalo da radi jedan državnik“, zaključuje Filipović.

Srpski predsednik je i ranije u više navrata govorio o ugroženosti srpskog naroda u Crnoj Gori naročito od usvajanja Zakona o slobodi veroispovesti krajem 2019.

Kako je tada kazao, „ima mnogo onih koji će da govore da to u Crnoj Gori nije samo protiv srpskog naroda i da nema potrebe da se srpski narod izdvaja od drugih, da ne mora u krštenici da piše obavezno da ste srpske nacionalnosti“.

Navodio je i da je od „vitalnog interesa Srbije da, pre svega, čuvamo opstanak našeg naroda u Crnoj Gori i da je veoma važno da na žestoku kampanju asimilacije Srba odgovorimo odgovornošću, ozbiljnošću i pristojnošću, kao i posvećenim radom na tome da očuvamo snagu srpskog korpusa u Crnoj Gori, ne ugrožavajući državno pravni status Crne Gore“.

Svoju posetu Crnoj Gori u jesen prošle godine, kada je prisustvovao sahrani mitropolita crnogorsko-primorskog Amfilohija, branio je rečima da iako je „mnogima smetalo“ to što je došao u Crnu Goru, tamo mu je, kazao je, „bilo mesto“.

Rekao je i da je sam odlučio da ide u Podgoricu da bi odao počast „velikom i harizmatičnom čoveku, sa kojim se nije uvek slagao“, ali s kojim je imao neuporedivo bolji odnos u poslednjih par meseci nego ranije.