Na Kosančićevom vencu u Beogradu, davne 1943. godine, na gvozdenom krevetu na kojem je izdahnuo u 76. godini, nosilo je velikog Beograđanina Miku Alasa bratstvo njegovih alasa. Prijatelja sa Ušća Save u Dunav do crkve i groblja.
Završni čin njegovog izuzetnog stvaralačkog puta, bio je tako u skladu sa njim samim: dostojanstven i jednostavan.
Na ovogodišnjem Sajmu knjiga, malom informativnom izložbom iz bogate zaostavštine ovog akademika, profesora univerziteta, međunarodno poznatog naučnika, pisca raznovrsnih izvanrednih knjiga, gradskog boema koji je svirao i u kafanama Dorćola sa svojim muzičkim sastavom „Suz“, istraživača riba u morima i okeanima, alasa – Beograd se tiho sećao.
Ali, pitanje je sa kojim se od brojnih identiteta Mike Alasa, sajamska publika zapravo srela.
Kompleksnost njegove gradske ličnosti, slojevitog urbanog života, slobode izbora, dinamične promene perspektive, spremnosti za dnevno, neposredno učešće u stvarnosti, razumevanje drugosti i bogatstva različitosti, bilo je svojstvo Mike Alasa. U literaturi grad je često sinonim za bekstvo ali i nalaženje sebe na poseban način.
U DŽojsovom „Ulisu“, glavni lik putuje kroz grad kao da je more, ali i nalazi njegov odraz unutar sebe samog. Jer grad je i pobuna, i čežnja, i sećanje, moćna potvrda drevnog duhovno-teogonog čina, kako je i Beograd nastao iz nekadašnjih ribarskih naseobina na obalama ušća.
Pratite nas na našoj Facebook i Instagram stranici, ali i na X nalogu. Pretplatite se na PDF izdanje lista Danas.
