Loš ugovor o deponiji Vinča

To su izneli na osnovu analize 100 dokumenata iz ugovora o javno-privatnom partnerstvu.

Kako je preliminarna analiza pokazala, grad se u narednih 30 godina obavezao da privatnom investitoru isplaćuje više od 38 miliona evra godišnje, što je u zbiru oko 1,15 milijardi javnih sredstava.

Reč je o minimalnom iznosu, na koji treba dodati sve prateće infrastrukturne troškove, kojih nije malo i koji uključuju povlašćen položaj u proizvodnji energije, navodi se u analizi i dodaje da će najveći teret ovog „posla veka“ snositi krajni korisnici, odnosno domaćinstva.

Na teret građana padaju i brojni dodatni troškovi, kao što su otkup toplotne energije i struje po ceni koja je dva do dva i po puta veća nego na međunarodnom tržištu, izgradnja infrastrukture za prenos toplotne energije, izgradnju brane koja sprečava klizanje postojeće deponije, izgradnju alternativnog pristupnog puta preko Velikog sela i Slanaca, kao i eksproprijacija i raseljavanje stanovništva.

Inicijativa Ne Da(vi)mo Beograd ističe da se Gradsko pravobranilaštvo nije bavilo analizom Ugovora, jer po njihovom tumačenju prevod nije u duhu srpskog jezika, nema pečat sudskog tumača, sadrži pravne termine koji nisu u skladu sa domaćim pravom, a smatraju i da opravdanošću ugovora treba da se bavi Sekretarijat za finansije.

Gradski Sekretarijat za finansije je, sa druge strane, došao do zaključka da ugovor nema uticaj na gradski budžet.

Očekivane posledice ovako skandaloznog ugovora su da se sa jedne strane budžet Beograda opterećuje fiksnim troškom od 38.278.910 evra godišnje, dok se privatnom partneru poklanja moguća zarada koja samo od plasmana sortiranog ambalažnog otpada u narednih 30 godina može biti 200 miliona evra, zaključak je analize.

Pored toga očekuje se poskupljenje računa građana za odvoženje smeća za četiri do pet puta, uz ukidanje mogućnosti otvaranja radnih mesta u „zelenoj ekonomiji“, kao i problemi u zagađenju vazduha.