Vila prvog gradonačelnika

Sazidana je u duhu akademizma 1935. godine u tada sirotinjskom kraju, prema projektu dvorskog arhitekte Aleksandra Đorđevića. Ornamentika i skulptoralni ansambli delo su vajara Živojina Lukića. Ovo zdanje sa svečanim ulaznim tremom, jonskim kapitelima, ornamentikom nad prozorima predstavlja jedno od najistaknutijih ostvarenja beogradske međuratne arhitekture.

Vlada Ilić bio je jedan od sinova bogatog industrijalca Koste Ilića. Prema podacima iz 1930. godine, imovina ove porodice procenjena je na 40 miliona dinara, dok je rezervni fond iznosio 65 miliona dinara. Godine 1945. porodica Ilić posedovala je čak 15 fabrika u Srbiji i dve u Hrvatskoj. Vlasnik ove vile oženjen je bio bogatom unukom bačkog bogataša Laze Dunđerskog, predsednika Srpske banke u Zagrebu. Vlada Ilić bio je dugo predsednik Beogradske industrijske komore, kao i Centralne industrijske korporacije Jugoslavije. Ono po čemu je, takođe, ostao zapamćen je i podatak da je bio prvi gradonačelnik Beograda, odnosno predsednik beogradske opštine punih pet godina. Bio je i nosilac ordena Svetog Save, donator izgradnje starog dela Vojnomedicinske akamedije (VMA), a zemljište Zoološkog vrta darovao je on svojim sugrađanima. Takođe, veliko opštinsko zemljište na zemunskoj strani dao je Društvu Beogradskog sajma za sajmište i pomogao u nabavci novca za izgradnju. Uveo je i nove tramvajske pruge i autobuske linije, uredio parkove i igrališta, smanjio cene električne energije i poboljšao život u gradu u još mnogim segmentima.

Po završetku Drugog svetskog rata, Ilić je bio uhapšen kao narodni neprijatelj i ratni profiter, jer je navodno sarađivao sa okupatorom, a rešenjem tadašnjih vlasti oduzeta mu je sva imovina. U takvoj situaciji našao se i na listi za likvidaciju, ali smatra se da ga je od smrti spasio Vinston Čerčil, koji se za njega založio kod Tita. Sedam godina nakon što je pušten iz zatvora zbog bolesti, Vlada Ilić je i umro u stanu kod rođaka.

U prvim posleratnim godinama, porodična vila Vlade Ilića pripala je preduzeću Geraleksport, da bi posle skoro 50 godina Geneks prodao ovu kuću putem oglasa Nenadu Đorđeviću, visokom funkcioneru Jugoslovenske levice. Đorđević je zatim ovo zdanje poklonio svojoj partiji, pa je ono postalo sedište političara ove ideologije. Međutim, kasnije ova vila postala je predmet sudskih sporova između partijskih kolega. Sporovima oko imovine priključili su se i naslednici prvobitnog vlasnika, a na kraju spor je rešen u Đorđevićevu korist.

Danas se u ovoj staroj vili nalazi Admiral klub, hotel sa četiri zvezdice koji ima 17 luksuznih soba i apartmana. U hotelu postoje i tri specijalne sobe sa enterijerima u stilu ruskog i francuskog ampira i u stilu italijanskog baroka. Inače, „ruska soba“ je nekadašnja takozvana „Mirina soba“, kako mnogi nazivaju sobu Mire Marković, funkcionerke Jugoslovenske levice.