Ambijent sremačkog salaša

– Ideja je bila da predstavimo nešto naše, autentično, zanimljivo, počev od samog ambijenta pa do sadržaja. Ako je suditi po posećenosti, mislim da smo u tome uspeli – kaže Boris Paško, direktor Turističke organizacije opštine Inđija.

U Sokačetu, kao što je i red, jedna kućica pripala je domaćinima – Turističkoj organizaciji, gde su se mogle dobiti sve informacije, prospekti vezani za turističku ponudu opštine ali i kupiti suveniri sa simbolima Inđije i Univerzijade. Prva kućica u nizi bila je Bećarska kuća Zekinog salaša iz Krčedina, pa Vinski dućan sa panonskim vinima ovdašnjeg Udruženja ljubitelja vina Slankamenka, sledi Medeni dućan sa proizvodima ovdašnjih pčelara, pa Bakin dućan sa domaćim kolačima i licidarskim srcima, onda Etnokuća iz Maradika i Komšijski dućan sa ručnim radovima brojnih udruženja žena koje decenijama unazad neguju ovu vrstu tradicije Srema i Vojvodine. Sve to protkano je izložbom fotografija u formatu panoa ovdašnjeg foto umetnika Zvonka Pergea.

U ovakvom ambijentu prvi su zasvirali tamburaši i zapevao na otvaranju Našeg sokaka i Scena festa Zvonko Bogdan. Svako sledeće veče nastupao je folklor kulturno-umetničkih društava sa područja inđijske opštine – Soko, Branko Radičević, Đorđe Natošević, Borivoje Gnjatić, Mladost, Čigra, ali bilo je gostiju i sa starne poput Brankovog kola iz Sremskih Karlovaca i KUD Dositej Obradović iz Grgurevaca. Srem ne bi bio ono što jeste da se u Našem sokačetu nisu predstavila kulturno-prosvetna društva nacionalnih manjina, poput Ukrajinske pevačke grupe i Hrvatskog prosvjetnog kulturnog umjetničkog društva Stjepan Radić iz Novog Slankamena čiji je tamburaški orkestar nadaleko poznat. Svako veče završavalo se zajedničkim kolom u kojem su bili i izvođači i volonteri, a i mnogobrojna publika, posetioci i učesnici Univerzijade.