Beogradski centar za ljudska prava: Žrtve mučenja bivaju prepuštene same sebi

U saopštenju se ističe da relevantna međunarodna tela Srbiji godinama upućuju iste preporuke, a da Srbija još nije usaglasila krivičnopravnu definiciju mučenja sa međzunarodnopravnim zahtevima, niti je repila problem nisko propisanih kazni za mučenje.

Službenim osobama koja su osuđena za mučenje i zlostavljanje sudovi i dalje mogu izricati uslovne osude, nije predviđen obavezan prestanak radnog odnosa u službi službenih lica osuđenih za mučenje i zlostavljanje, a javni tužioci i dalje imaju mogućnost odlaganja krivičnog gonjenja (princip oportuniteta) u slučaju lakših oblika zlostavljanja koja su učinila službena lica, naveo je centar u saopštenju.

Dodaje se da je raširena praksa salušanja osumnjičenih u kancelarijama kriminalističkih inspektora bez audio i vedeo nadzora, da pravosudni organi propuštaju da nalože sudskomedicinske preglede žrtve i veštačenje povreda, a da lekarski pregledi žrtava imaju nedostatke, posebno kada je reč o licima koje policija liši slobode.

Ističe se da čak i žrtve za koje se utvrdi da su ih službenici mučili bivaju prepištene same sebi, odnosno pravo na naknadu štete ostvaruju u parničnom postupku protiv države i same osobe koja ih je mučila.

Prošlogodišnje istraživanje Centra o tužilačkim i sudskim postupcima za krivična dela iznuđivanja iskaza i zlostavljanja i mučenja u kojima su učestvovala službena lica u periodu od početka januara 2018. do kraja juna 2020. godine potvrđuje postojanje istih problema.

Najveći broij krivičnih projava protiv policijskih službenika je odbačen – 75 odsto slučaja, dok je samo četiri odsto optuženo.