Branka Veselinović: Doživeti stotu

A koliko je neobično doživeti stotu, ali na takav, njen način, sa punoćom smisla glagola „(do)živeti“ svedoči i anegdota koja se ponavlja: „Ne jednom mi se desilo da mi pred zgradom teatra priđe žena, ljubazno se pozdravi i kaže: ‘Gospođo, što vi ličite na pokojnu Branku Veselinović“, ispričala je glumica.

„NJen urođeni komičarski dar, smisao da otkrije neobičnost i slojevitost karaktera, maštovitost u pronalaženju ekscentričnih detalja – pomogli su joj da ostvari galeriju reljefnih i atraktivnih uloga u komedijama Sterije, Nušića, Plauta, DŽonsona, Gogolja, Čehova, Majakovskog i dr.“, stoji u Enciklopediji Srpskog narodnog pozorišta, prvog u kome je bila na praksi i igrala, doduše pod tadašnjim nazivom Narodno pozorište Dunavske banovine, od 1938. do 1940. godine. Nije se samo pozorište u kome je prvi put zaigrala zvalo drugačije. S obzirom na datum njenog rođenja, država u kojoj se rodila bila je potpuno druga iako njen rodni grad i dan-danas stoji na istom, ovom prostoru. Dakle, 16. septembra te 1918. Stari Bečej bio je još uvek Austrougarska.

Posle završene Trgovačke akademije u Novom Sadu i Glumačke škole u Beogradu, te angažmana u SNP, prelazi u Umetničko pozorište u Beogradu, koje će posle samo godinu dana njenog bivanja tamo okupator zatvoriti. Posle Drugog svetskog rata postaje najpre članica Narodnog, a potom i Jugoslovenskog dramskog pozorišta u kome ostaje do kraja teatarske karijere, narednih 30 godina. Igrala je i u prvoj predstavi Cankarevom „Kralju Betajnove“ u Stupičinoj režiji, i pokazala jednako raskošan dramski talenat koji je realizovala i u delima Lope de Vege, Pirandela, Judžina O’Nila, Direnmata, Brehta, Biena, Bihnera, Dostojevskog, M. Predića, Babelja i dr. U SAD u Univerzitetskom teatru „Lawrence“ u Kanzasu na engleskom jeziku je tumačila naslovnu ulogu u Brehtovom delu Majka Hrabrost. Branka Veselinović je poliglota i pored engleskog govori i ruski, nemački, francuski i mađarski jezik.

Sa glumcem i prevodiocem Mlađom Veselinovićem bila je u braku 64 godine, sve do njegove smrti 2012. Sa njim je osnovala i Fond za pomoć deci sa invaliditetom, a humanitarni rad i dan-danas ono je po čemu je u javnosti prepoznaju. Od 1980. četiri godine je bila ambasadorka UNICEF-a. Osnovala je i glumačku nagradu „Branka i Mlađa Veselinović“ a sama je, između ostalih, dobitnica jedne od najvažnijih – Sterijine za ulogu Gine u „Ožalošćenoj porodici“.