Čovjek iz nepostojeće zemlje

Ostavite komentar Odustani od odgovora

1. Uredan pripovedački izraz, jer su misli takve, čiste. Između ostalog, ali naglašeno Đorđe je sazrevao pod uticajem domaće r n r muzike i u svakom smislu dobio, baš kao i ja, iako deset godina stariji.
   Usud nepostojeće zemlje je usud prostora koji je opevao Branimir Štulić u pesmi Balkan, mada u mom slučaju Banat nije Balkan, ali je kraj njega i deli istu sudbinu.
   Iako rođen u Srbiji, od najranijih dana sam se susretao s pojmom nepostojeće države, označavan kao stara, ponekad bivša ili pogrdno.
   S majčine strane (Pavlović), iz okoline Pirota, deda i baka su rođeni u Kraljevini Srbiji, onoj Obrenovićevoj, potom živeli u Kraljevini, tokom rata pod bugarskom okupacijom, te se u SFRJ upokojili. Majka je rođena u Kraljivini, a upokojila se u Republici Srbiji, AP Vojvodini.
   S očeve strane, prečanin sam iz Ilandže, onoj, Miloša Crnjanskog. Baka i deda su rođeni u Austrougarskoj, deda učesnik u Velikom ratu, najpre na jednoj, potom drugoj, srpskoj strani, živeo u Kraljevini Jugoslavije, potom pod nemačkom okupacijom, te Jugoslaviji u kojoj se upokojio. Baka nije dočekala rat, te se upokojila u Kraljevini.
   S obzirom da sam rođen u SFRJ, izbegavši, pritom, brojne odrednice, čvrsto sam verovao da neću dostići pretke. No, ne lezi vraže, izmenjao sam i više, odlažući ih aljkavo u kofer nepostojećih – onaj koji svi imamo, a koji s vremena na vreme ustreba – ne menjajući, pritom, prebivalište, Pančevo.
   Kako-god, suština su životi i ono što ih čini, itekako postojećim. Detinjstva, mladosti, drugari, devojčice, ljubavi, škole, događaji, stripovi, knjige, ploče, filmovi, trake, te toponimi (Kulušić, Lapidarij, Studentski, Dadov, Marakana, Pionir), baš kako je Đorđe opisao, jednostavno i lepo.