Da li grad fudbala prerasta u grad sporta

Kod nas se bez ikakvog valjanog razloga takvo shvatanje odomaćilo. Hoćemo li za Kruševac zato što ima fudbalski ( muški i ženski ) i rukometni tim u elitnoj diviziji ili za Valjevo sa košarkaškom ekipom u visokom društvu reći da su gradovi sporta? Da li je dovoljno da se samo zbog toga što je Prijepolje mesto u kojem je rođen veliki Vlade Divac uz taj grad prilepi epitet sportskog grada ili uz Sjenicu zato što je aktuelni dvoranski evropski šampion u bacanju kugle Asmir Kolašinac? Potrebno je mnogo više i iznad svega prestati izvoditi zaključke iz pogrešno postavljenih premisa. Pre tri godine Novi Pazar je imao zvezdu evropskog formata u liku Mirsada Jahovića i nijedan klub u najjačim sportskim divizijama Srbije. Gde je danas sa Ademom Ljajićem koji nagoveštava da bi mogao da zauzme upražnjeni presto nastao ,,penzionisanjemô Jahovića, i sa dva kluba u najvišim sportskim razredima naše zemlje?

Da se u grani privrede koja se zove sport u Novom Pazaru sa provincijskih puteljaka skrenulo na prave puteve – jeste. Realnost je da se posle višegodišnje uranilovke prešlo sa reči na dela i da bi jednog dana Novi Pazar mogao da se okiti oreolom grada sporta, za sada on je samo grad fudbala (izuzimamo u ovom slučaju atletiku, kik boks). Obzirom da se Zakonom o teritorijalnoj organizaciji iz 2007. godine našao među 23 mesta u Srbiji koja su dobila status grada to ga na izvestan način i obavezuje da svojim stanovnicima ponudi bolje rezultate i kvalitetnije domete u ovoj oblasti. Ono što se postigne u ekipnim sportovima najčešće je najbolje i najčistije ogledalo kroz koje vas drugi vide, a kome nije stalo da se o njemu lepo govori?

U odnosu na 2010. godinu kada Novi Pazar nije imao niti jedan klub u elitnim ligama promena je drastična i vrlo ohrabrujuća. Fudbaleri igraju Superligu, igraće je i futsal tim, jačaju mlađe selekcije, doduše za sada samo fudbalske ( omladinski tim FK Novi Pazar i pionirski AF AS su u najvišem rangu našeg fudbala ). Broj klubova u elitnim ligama iz mesta koja imaju status grada nije jedini, ni najvažniji, ali je pouzdan parametar na osnovu koga ćemo dobiti kakav-takav odgovor o sportskoj veličini gradova Srbije i mestu Novog Pazara u tom društvu. Orijentisaćemo se samo na najpopularnije sportove, fudbal, košarku, rukomet, odbojku, vaterpolo i futsal, i to u muškoj i ženskoj konkurenciji. Ovoga puta po strani će ostati sportovi koji su kod nas još uvek marginalni, ragbi i američki fudbal.

Prirodno je, a to je slučaj sa većinom metropola u svetu, da je Beograd na vrhu liste po broju klubova u našim najboljim ligama. Glavni grad Srbije u šest navedenih sportova u obe konkurencije ( muška i ženska ) ima 26 klubova, slede Niš, Novi Sad i Kragujevac sa 8, Subotica 5, Jagodina 4, Užice 3, osmo mesto sa dva kluba u odabranom društvu Novi Pazar deli sa Kruševcom, Požarevcom i Zaječarom. Tabela izgleda nešto bolje ako se u obzir uzme samo broj klubova u muškim elitnim ligama. Beograd sa 14 klubova prednjači i na ovoj rang listi, iza njega su Niš i Kragujevac sa 6, Novi Sad će imati 5 klubova. Iza četiri vodeća sportska grada u Srbiji nalaze se Subotica sa 3 i na visokom šestom mestu Novi Pazar i Užice sa dva predstavnika u našim najkvalitetnijim ligama. Kolika je vrednost tog skoka najbolje će se videti iz sledećeg primera. Gradovi koji su se do pre samo nekoliko godina nalazili daleko ispred Novog Pazara po brojnosti ekipa u vodećim ligama, kao što su Čačak, Zrenjanin i Leskovac, danas nemaju nijednog predstavnika u njima, dok su Kraljevo i Šabac zastupljeni samo sa jednim klubom. Jedan od najvećih problema Novog Pazara je marginalna pozicija ženskog ekipnog sporta. Klubova u najpopularnijim sportovima ne da nema u elitnim ligama, oni ne postoje. Izuzetak su dva odbojkaška koja se takmiče u ne mnogo kvalitetnoj regionalnoj ligi ( nejasno je zašto se ne oformi jedan, ali dobar klub ). Luksuz je za grad koji ima Amelu Terzić da nema košarkaški i rukometni ženski klub. Ako je jedna devojka godinama brend grada (P.S. i pored toga Amelu Terzić ni prošle godine po povratku iz Barselone, kao ni ove iz Tamperea nije dočekalo onoliko ljudi koliko to ona i njeni rezultati zaslužuju ) zar nije logično staviti prst na čelo i razmisliti koliko devojaka sličnog nivoa je izgubljeno za sport samo zato što nisu imale klub u kojem bi igrale. Ružno je da je ugašen košarkaški klub, pre 25-30 godina prvoligaš. To je bolna novopazarska priča koja više nikoga ne tangira. Šteta, velika šteta.

Uspon ekipnog sporta Novi Pazar dobrim delom duguje novim sportskim objektima, tako da je malo nedostajalo da grad već u ovoj godini stane uz bok najvećim sportskim centrima u zemlji. Da se odbojkaši i rukometaši nisu okliznuli na poslednjoj, odnosno jednoj od poslednjih stepenica ispred Novog Pazara danas u muškim ekipnim sportovima po broju klubova u eliti bili bi samo Beograd, Niš, Kragujevac i Novi Sad. Jedan od ciljeva sportskog Novog Pazara u bližoj budućnosti morao bi biti i povećanje broja klubova u elitnim košarkaškim, rukometnim i odbojkaškim ligama, zašto ne i titule. Da je tako nešto moguće u nekim prošlim vremenima pokazali su rukometaši Metaloplastike iz Šapca, odbojkaši Banata iz Zrenjanina, odbojkašice Jedinstva iz Užica, danas su nastavljači te tradicije rukometašice Zaječara, trostruke uzastopne prvakinje i osvajačice kupa Srbije, fudbalerke Spartaka iz Subotice. Neće proći još mnogo vremena a gledaoci u Novom Pazaru insistiraće da posmatraju svoje ljubimce u evropskim kupovima, a do njih se stiže jedino kroz visoke plasmane u ligama najvišeg ranga.