Država duguje istinu o zločinu

Predsednik opštine Dragoljub Zindović primio je članove porodica devet, na zločinački način ubijenih, Prijepoljaca koji su bili putnici u vozu br. 671 na relaciji Beograd – Bar 27.februara 1993. godine kada ih je u stanici Štrpci, sa ostalim Bošnjacima, otela grupa vojnika iz Republike Srpske, predvođena haškim optuženikom Milanom Lukićem. Zindović im je rekao da lokalna zajednica u Prijepolju podržava iznete zahteve državnim organima da se sazna puna istina o ubistvu njihovih sinova, očeva, supruga i braće i da se nalogodavci i počinioci zločina u Štrpcima privedu pravdi. Među uplakanim članovima porodica pobijenih Bošnjaka iz Prijepolja, okupljenih ovim povodom kod čelnika opštine, bila je i Selma Memović, čiji je otac Fikret pre otmice bio radnik železnice. Selma je tada imala samo osam godina.

– Kada se to desilo ja sam išla u treći razred osnovne škole. I evo već sedamnaest godina nosimo bol što gotovo ništa ne znamo šta se tog 27. februara 1993. godine dogodilo. Ustvari sve znamo, ali se zvanično čuti i nema ništa razjašnjeno. Najveća satisfakcija mojoj, a mislim i ostalim porodicama, bila bi da se pronađu posmrtni ostaci pobijenih, da se obavi obred kakav dolikuje jednom građaninu, pa i njima i da možemo otići na njihov mezar. Ovako idemo, a ustvari ne znamo gde idemo, priča kroz suze Selma Memović.

Godišnjicu otmice u Štrpcima u Prijepolju obeležila je i Islamska zajednica u Srbiji komemorativnom akademijom „Štrpci bez mezara“, na kojoj se, iako ranije najavljen kao „glavni govornik“ nije pojavio muftija Zukorlić, već samo pročitana njegova poruka iz Nemačke u kojoj ističe potrebu veće upornosti kod građana od onih koji skrivaju zločince i ometaju pravdu. „Nećemo se smiriti sve dok ne budemo u prilici da žrtvama zločina klanjamo dženazu i pored njihovih mezara proučimo fatihu“, naveo je u poruci glavni muftija Zukorlić.

– Istina o Štrpcima je još uvijek daleko od porodica pobijenih, daleko od javnosti na prostorima bivše Jugoslavije. Znamo tek imena nekoliko izvršilaca tog zločina, a ne znamo imena onih koji su naredili taj zločin, organizovali ga, kao ni onih koji svih ovih 17 godina šute, a znaju sve o ovom zlodjelu, rekao je na komemorativnoj akademiji u Prijepolju Amor Mašović, predsednik državne komisije Bosne i Hercegovine za traženje nestalih lica. On je naveo da je od 27.734 nestale osobe u BiH i u Sandžaku do sada pronađena 21 hiljada, a da je od tog broja ponovo svoja imena i prezimena dobilo 17.000. Među nestalim je i 17 ljudi iz Sjeverina i 19 otetih u Štrpcima. „Kod nestalih sa područja Bosne i Hercegovine i ovog dijela Sandžaka ogromnu većinu, čak 88 procenata, čine Bošnjaci, odnosno Muslimani, oko 8,8 procenata su bosanski Srbi, 2,8 odsto Hrvati i 0,4 odsto su oni koji su se izjašnjavali nekom drugom etničkom pripadnošću“, rekao je Mašović. Dodao je i da je „djelić istine o Štrpcima“ otkriven prošle godine. Dva i po kilometra uzvodno od hidrocentrale brane Perućac otkriven je deo posmrtnih ostataka jednog od otetih iz voza u Štrpcima. Reč je o Halilu Zupčeviću (49).

U mimohodu šutnje od platoa Domu kulture, mesta za koje je Mešihat Islamske zajednice u Srbiji kod opštinskih vlasti u Prijepolju pokrenuo inicijativu da dobije naziv „Trg otetih u Štrpcima“, do spomen obeležja žrtvama otmice, građani i članovi porodica pobijenih su zastali kod zgrada lokalne samouprave i osnovnog suda, kao državnih organa vlasti i pravosuđa i na taj način izrazili protest što još nisu pronađeni posmrtni ostaci nevinih Bošnjaka i kaznili se počinioci zločina koji se dogodio pre 17 godina.

Tek kod spomenika pored kojeg je, u organizaciji aktuelne lokalne vlasti organizovan pomen pobijenim sugrađanima posle otmice u Štrpcima, na kojem su govorili predsednik SO Jusuf Muškić i predsednik opštine Dragoljub Zindović, došlo je do objedinjavanja zajedničkog skupa od do tada na dva mesta razdvojenih komemorativnih manifestacija održanih u povodu istog događaja – sedamnaeste godišnjice od ovog zločina kojim je u smrt oterano 19 ljudi, čiji je jedini greh što su, osim jednog, takođe ubijenog Hrvata, bili Mislimani.