Evropljani gube samopouzdanje

Imajući u vidu nedavno ubistvo nastavnika u jednoj nemačkoj školi, kao i slične priče o napadima na osoblje u francuskim školama, koje uglavnom pohađaju deca arapskih i afričkih imigranata, stiče se utisak da nasilje predstavlja jedan od gorućih problema u tim državama. Stoga, može se reći da su francuske škole, koje se smatraju „najpreciznijim seizmografom društvenih potresa“, postale su simbol „društvene odbačenosti“ za mlade koji potiču iz siromašnih porodica. Kao jedan od razloga za sve učestalije nasilje u školama, nemački psiholog Berhard Majser navodi činjenicu da „relativno loš stav“ koji najveći deo javnosti ima o obrazovnim institucijama igra važnu ulogu u tim incidentima.

Takav razvoj situacije iznenadio je čak i pojedine dobre poznavaoce prilika u Nemačkoj i Francuskoj, s obzirom na činjenicu da su dve države u prošlosti s ponosom isticale da „visoki stepen civilizacije“ omogućava smanjenje jaza između bogatih i siromašnih, kao i da su pozitivna dostignuća rado delile sa nerazvijenijim državama. Nemci i Francuzi takođe su neretko naglašavali da je potrebno uložiti trud kako bi se siromašni slojevi stanovništva uključili u društvene tokove, jer se tako mogu sprečiti konflikti. Ipak, situacija je sada umnogome izmenjena. Žan-Pol Delevoj, bivši zaštitnik građana Francuske, smatra da je ta država u suštini postala podeljeno društvo, u kojem svako vodi računa isključivo o sopstvenim interesima, što predstavlja okidač za nemire. „Francuzi su veoma napeti, zbog čega je država izgubila dušu“, ocenjuje Delevoj.

Ekonomska kriza dovela je u pitanje i tradicionalne vrednosti u nemačkom društvu. Kao argument za to navode se reči šefa nemačke diplomatije Gida Vestervelea, koji je upozorio javnost da će zbog „ranjivosti privrede“ u budućnosti biti narušen sistem društvene zaštite. „Svi oni koji obećavaju ljudima dobar život bez napora u suštini prizivaju dekadenciju iz doba Rimskog carstva“, kazao je nemački ministar inostranih poslova.