Filozofija carskih vremena i pozne antike

Fahu istorije filozofije pripada objašnjenje filozofske dogmatike koja je u antici bila otežana kroz fragmentarni i literarni karater izvora i zato joj je filološka kompetencija bila neophodna.

To je bio slučaj upravo kod Platona i njegovog dijaloškog dela. Zato je sistematskoj prezentaciji Platonovog dijaloškog umeća neophodna dopuna u vidu iscrpnog opisa njegovog opusa, koje u fokusu ima književne specifičnosti umetnosti dijaloga i pri tome dokumentuje stanje u savremenoj naučnoj diskusiji o tome.

Opis dela omogućuje čitaocu osnovnu orijentaciju o sadržaju Platonovog opsežnog opusa. Sistematski deo obaveštava o suštastvenim aspektima filozofije Platona kao i o posebnim filozofskim pojmovima, njegovoj epistemologiji, ontologiji, psihologiji, kosmologiji i političkoj filozofiji, kao i o pojedinačnim aspektima Platona o vaspitanju, muzici ili matematici.

Filološki aspekti prezentacije izloženi su u opšrinom poglavlju naslovljenom Platon kao autor. Ovde su posebnosti platonskog dijaloškog umeća izučavane u svetlosti filozofskih iskaza pojedinačnih dela, imajući u vidu saznanje da su literarni izraz i filozofska poruka upravo kod Platona nerazdvojivi.

Kroz taj spoj opisa dela i doksografije trebalo je da Platon bude istaknut u filozofskom i literarnom značaju i u svesti da je njegovu filozofiju teško sistematizovati u parcijelne oblasti i discipline, kao što se to u filozofiji nakon Platona razvilo.

Ova prezentacija nudi sliku Platona in toto i potvrđoje utisak o tome zašto je Platon ne samo najznačajniji filozof, već i jedan od najvećih umetnika proze u antici.

Više od 50 internacionalno renomiranih eksperata na polju antičkog filozofskog i literarnog predanja predstavljaju u ovom petom i poslednjem tomu u seriji Filozofija antike, fasetama bogato pagansko, jevresko i ranohrišćansko filozofsko predanje prvih sedam stoleća posle Hrista – jedan period u kome je ne samo okcidentalna i vizantijska, već i islamska tradicija mišljenja bila osnovopoložena i trasirana.

Prvi tom posvećen je ranom hrišćanstvu, drugi donosi hermetičke i orfičke spise do procvata patristike, dok je treći posvećen poznom neoplatonizmu do filozofije u sirijskom jezičkom području. Pred čitaocem je delo fundamantalnog referencijalnog značaja koje bi trebalo da poseduje svaka naučna biblioteka filozofskih i književnih instituta.