foto EPA-EFE/CHRISTOPHE PETIT TESSON„Tradicija je Kanskog festivala da oda počast onima koji su stvarali njegovu istoriju, a Forest Vitaker je jedan od njih. On je taj mladi glumac koga je Klint Istvud otkrio u ‘Ptici’ i taj čovek koji, proširivši svoj pogled na svet, pomaže onima koji pate i koji se bore. Sva počast pripada Vitakeru. Ova Zlatna palma za njega gest je zahvalnosti od filmskog sveta“, rekao je povodom ovogodišnjeg počasnog kanskog priznanja američkom glumcu Forestu Vitakeru direktor Filmskog festivala u Kanu Pjer Leskur.
Pomenuta uloga u Istvudovoj „Ptici“ o čuvenom džez muzičaru Čarliju Parkeru donela je 1988. tada 34-godišnjem Vitakeru prvu Zlatnu palmu za najbolju ulogu.
Sam glumac smatra je jednom od tri svoje najbolje uloge.
Druga se takođe odnosi na istorijsku ličnost – ugandskog diktatora Idi Amina za koju je u filmu pod nazivom „Kralj Škotske“ dobio gotova sve najznačajnije filmske nagrade – BAFTU, Zlatni globus, Oskara.
Osim priznanja i slave, te studioznog rada na ulozi za koji kaže da je potrošio mnogo više vremena nego igrajući ukupno sve druge role, film je za ovog Afroamerikanca značio i prvi susret sa Afrikom.
A to je opet bila pobuda za njegov humanitarni rad i osnivanje nevladine organizacije koja je za deset godina koliko postoji pružila pomoć za preko milion i po ljudi uglavnom u afričkim zemljama, ali i u Meksiku, te u Los Anđelesu.
Vitakerov humanitarni rad fokusiran je na pomoć deci, ali zajedno sa jednom od svojih kćeri on se bori i za prava životinja.
Treća uloga koju Vitaker izdvaja je ona u „Putu samuraja“ Džima Džarmuša u kojoj igra melanholičnog plaćenog ubicu koji se u svom poslu vodi samurajskim kodeksom.
I možda upravo ova uloga na najbolji način opisuje Forestovu glumačku veštinu i karaktere kakve suptilno dočarava – nežnog džina koga odlikuje nevinost, neodlučnost i bojažljivost podvučene izrazitom humanošću, ali kome nisu strani tamni kuci ljudske duše i likovi na ivici.
Osim glumačkog, bavi se i rediteljskim i producentskim poslom i danas će u Kanu biti prikazan film koji je producirao – „U ime mira“ o Južnom Sudanu, najmlađoj zemlji na svetu u kojoj je od njenog nastanka 2011. ubijeno 350.000 ljudi.
Rođen 15. jula 1960. školovanje je otpočeo sa stipendijom za američki fudbal od koga je zbog povrede odustao, nastavio je školujući se za muzičara i to ni manje ni više nego kao nesuđeni tenor, da bi se sve završilo sa stipendijom za glumu na Berkliju.
Nosilac je crnog pojasa u karateu. Kao pravi samuraj, vaspitavan je da se odraslima obraća sa „gospođo“ i „gospodine“, da otvara vrata i sl.
Svoju decu, u duhu svog imena (forest znači šuma) i slobodnijeg odgajanja nazvao je imenima Ocean (okean), Sonnet (sonet, pesma) i True (istinita).
Ocean je sin iz ranije veze, Sonnet i True kćeri sa modelom i glumicom Kišom Vitaker sa kojom je u braku od 1996. i od koje ima i poćerku Autumn (jesen).
Za potpisnicu ovih redova njegova najupečatljivija uloga je ona u „Igri plakanja“.
Pratite nas na našoj Facebook i Instagram stranici, ali i na X nalogu. Pretplatite se na PDF izdanje lista Danas.
