Granate izazvale egzodus

Tokom uobičajene rasprave na kraju dokaznog postupka optužbe, tužilac Alan Tiger ocenio je da je izveo dovoljno dokaza da su optuženi – tokom i posle operacije Oluja u leto 1995 – bili učesnici u „udruženom zločinačkom poduhvatu“ koji je predvodio tadašnji hrvatski predsednik Franjo Tuđman.

Izvedeni dokazi, po tužiocu Tigeru, potvrdili su da je cilj tog poduhvata bilo trajno uklanjanje srpskog stanovništva iz Kninske krajine i Hrvatske. Predsednik Tuđman i drugi hrvatski lideri, uključujući Gotovinu, Čermaka i Markača, „želeli su da izbace Srbe“ iz Hrvatske, sačinili su i sproveli takav plan, a zatim su javno hvalili prednosti „Hrvatske oslobođene od Srba“, rekao je Tiger.

Dokazi su, po tužiocima, pokazali da je granatiranje celog Knina po naređenju Gotovine, 4. i 5. avgusta 1995, bilo usmereno na zlostavljanje stanovništva kako bi se uspaničilo i otišlo, što potvrđuju i dokazi da su vojni ciljevi – poput glavnog štaba i kasarne vojske Republike Srpske Krajine – ostali netaknuti.

Posle tih „nezakonitih napada“, usledilo je sistematsko pljačkanje i paljenje srpskih naselja, kako bi se onemogućio povratak stanovništva, kao i ubistva Srba koji su ostali, tvrdili su zastupnici optužbe, pozivajući se na brojna svedočenja pripadnika snaga UN koji su tada bili u Kninu i okolini.

Nasuprot odbrani, tužioci su naznačili da je dokazano da je tokom granatiranja Knina i drugih gradova u Krajini ubijeno „između 50 i 75 civila“, a da ih je 30-40 ranjeno. Pored toga, oko 110 zgrada u Kninu je oštećeno ili uništeno tokom napada. Odluka vlasti RSK da evakuišu stanovništvo nije bila uzrok masovnog egzodusa civila, pošto su oni i pre toga bežali pod granatama Hrvatske vojske, tvrdili su zastupnici optužbe.