Inspekcijska rešenja mrtvo slovo na papiru

Mada je područje Ovčarsko-kablarske klisure, naročito u delu veštačkog jezera Međuvršje, uvek predstavljalo atraktivnu lokaciju za ribolovce i ljubitelje prirode iz Čačka, Lučana i Požege, pa čak i iz nekih udaljenijih gradova koji su na obalama jezera uglavnom nelegalno gradili vikendice i slične objekte, posle odluke Vlade Srbije 2000. godine da se Ovčarsko-kablarska klisura proglasi za prirodno dobro prve kategorije i stavi pod zaštitu, čačanska građevinska inspekcija donela je rešenja da se većina objekata ukloni, ali dosad nijedan objekat nije srušen, dok je veliki broj vlasnika čak podneo zahtev za legalizaciju, mada je zakonom zabranjena gradnja na području prirodnog dobra prve kategorije.
– Na prostoru klisure i njenom najatraktivnijem delu, veštačkom jezeru Međuvršje, evidentirano je preko 300 objekata. Međutim, kada se govori o njima treba imati u vidu da postoje objekti koji su tu izgrađeni pre više od tri decenije, ali je prava ekspanzija nelegalne gradnje otpočela krajem devedesetih kada je u klisuri, od 1996. do 2000. godine podignuto 130 novih objekata, tako da ih sada na ovom zaštićenom području ima više od 300, kažu u Turističkoj organizaciji Čačak kojoj je povereno staranje o Ovčarsko-kablarskoj klisuri.
Mnogo pre nego što je područje stavljeno pod zaštitu države mnogi ljubitelji prirode, ali i stručnjaci koji se bave zaštitom biljnog i životinjskog sveta u klisuri, bezbroj puta su ukazivali na pogubnost nekontrolisane gradnje koja direktno ugrožava floru i faunu jezera, budući da je malo objekata koji ispunjavaju osnovne sanitarno-higijenske uslove. Dušan Šojić, čačanski veterinar i zaljubljenik u ptice grabljivice koje su nekada u velikom broju naseljavale litice planine Kablar i zahvaljujući čijem entuzijazmu su se orlovi mišari održali na ovom području još 1997. godine, u vreme kada je počela ekspanzija divlje gradnje u klisuri pokušao je da skrene pažnju javnosti na ovaj problem , ali nažalost s veoma malo uspeha. U to vreme, kao i danas, Šojić je upozoravao da najveći broj vikend kuća nema propisno izgrađene septičke jame, budući da u ovom delu ne postoji kanalizacija, već da se fekalne i ostale komunalne vode direktno izlivaju u jezero koje je i bez toga ugroženo industrijskim otpadnim vodama, budući da nijedno industrijsko postrojenje u ovom delu sliva Zapadne Morave nema uređaje za prečišćavanje.
Na drugoj strani vlasnici objekata izgrađenih na samoj obali i priobalju jezera Međuvršje pozivaju se na ugovore o zakupu zemljišta koje su svojevremeno potpisali sa Šumskom upravom u Čačku koja gazduje sa oko 10 odsto zemljišta u Ovčarsko-kablarskoj klisuri, a koji se prema oceni pravnika odnose samo na zemljište, ali i ne na izgradnju često velelepnih objekata od čvrstog materijala. Kada je reč o Ovčarsko-kablarskoj klisuri, gde uz četrnaest manastira, zbog kojih se ona još naziva i srpskom Svetom gorom, zadivljujući meandri Zapadne Morave predstavljaju svojevrsnu turističku atrakciju, mnogi se slažu da je stavljanje ovog područja pod zaštitu došlo prekasno, bar kada je reč o gradnji. Istovremeno uklanjanje nelegalno izgrađenih vikend kuća, od kojih neke predstavljaju vlasništvo „uglednih“ Čačana, biće najbolji test za opštinske inspekcijske službe koje poslednjih godina pokazuju izuzetnu revnosnost i principijelnost kada su obični građani u pitanju.