Februar je mjesec u kome se obilježavaju tragične godišnjice zločina nad Bošnjacima: u Bukovici pored Pljevalja, Kukurovićima pored Priboja i otmica u Štrpcima.
Dana 15. februara 1993. godine, grupa uniformisanih pripadnika vojske Republike Srpske, kidnapovala je nekoliko mještana Bukovice i odvela ih u zatvor u Čajniče, sa ciljem razmjene za zarobljene srpske borce u Goraždu. Toga dana odvedena je Ramiza Bungur iz sela Kruševci i cijela njena porodica: snaha Zlatija sa dvoje maloljetne djece, jedno od dvije i po godine i jedno od osam mjeseci i sin Mamko star 14 godina. Druga otmica iz susjednog sela Ravni desila se sjutradan 16. februara 1993. godine. Grupa od oko dvadesetak vojnika VRS upala je u selo i kidnapovala šest starih lica sa prezimenom Bungur (Osman, Almasa, Sevda, Vezira, Lamka i Devla), svi su bili starosti oko 70 godina i jedino su u to vrijeme oni živjeli u blizini granice sa Bosnom i Hercegovinom, dok je većina stanovništva već ranije bila izbjegla. Tom prilikom ubijen je Latif Bungur rođen 1905. godine, koji zbog starosti nije mogao da ide sa ostalom grupom.
Na traženje bliže porodice koja je boravila u Pljevljima i rukovodstva stranke SDA, ova druga grupa otetih je na intervenciju Momira Bulatovića, tadašnjeg predsjednika Crne Gore, nakon gotovo mjesec dana puštena iz zatvora u Čajniču i dovedena je u Pljevlja.
Porodica Ramize Bungur je nakon tri i po mjeseca boravka u zatvoru u Čajniču razmijenjena za srpske borce u Goraždu. Tijelo ubijenog Latifa Bungura je takođe na traženje porodice nakon osam mjeseci dopremljeno u Pljevlja i sahranjeno u gradsko groblje Ravni.
Prema izvještaju Udruženja građana Bukovice, u periodu 1992 do 1995 godine za vrijeme rata u susjednoj BiH, u Bukovici su se desili brojni zločini nad bošnjačkim stanovništvom. Za vrijeme boravka VJ i policije Crne Gore na prostoru Bukovice, ubijeno je 6 lica, izvršena je otmica 11 lica, dva lica su izvršila samoubistvo kao posledicu torture, pretučeno je više od 70 lica, uništena su dva vjerska objekta, cjelokupna imovina je opljačkana, osam kuća je zapaljeno, a protjerano je 125 porodica sa oko 350 stanovnika.
Za događaje u Bukovici bilo je optuženo sedam rezervista pripadnika VJ i policije Crne Gore, koje je zbog nedostatka dokaza Viši sud u Bijelom Polju oslobodio. Vlada Crne Gore je realizovala projekat obnove Bukovice u periodu 2008 do 2016. godine i tom prilikom izgrađeno je 110 kuća za povratnike, izgrađena elektro mreža i putna infrastruktura. Do sada se u Bukovicu vratilo osam porodica sa ukupno 12 članova, što govori da Vladin projekat nije uspio i da je realizovan samo da bi se sakrili zločini koji su počinjeni, smatraju predstavnici Bukovičana. Podrška povratnicima je takođe izostala, tako da je obeshrabrilo većinu Bukovičana, koji nisu htjeli čak ni da uzmu ključeve od novosagrađenih objekata.
Kukurovići i Štrpci
Selo Kukurovići nalazi se na teritoriji Srbije u opštini Priboj, uz samu tromeđu Srbije, BiH i Crne Gore, a do početka 1993. godine bilo je naseljeno bošnjačkim stanovništvom. U ovom selu nije bilo oružanih grupa, po početku rata u BiH, Užički korpus Vojske Jugoslavije je krajem 1992. položaje na uzvišenjima oko sela. Počelo je maltretiranje Bošnjaka, a progon je kulminirao 18. februara 1993. minobacačkim i pešadijskim napad na selo. Kuće su zapaljene i razrušene, ubijeno je troje ljudi Fatima Sarač, Uzeir Bulutović i Mušan Husović. Bošnjaci su nakon napada napustili Kukorivice.
Pratite nas na našoj Facebook i Instagram stranici, ali i na X nalogu. Pretplatite se na PDF izdanje lista Danas.
