Područje Karaš – Nera proglašeno je zaštićenim područjem druge kategorije, odlučila je Skupština Vojvodine na svojoj sednici protekle nedelje, kada je usvojen predlog Pokrajinskog zavoda za zaštitu prirode o zaštiti predela izuzetnih odlika. Jedinstveno područje obuhvata napuštene meandre rečice Karaš, rečna staništa Nere, kao i Mali Pesak, peščarsko i stepsko područje između ove dve reke, a sve to na površini od 1.541 hektara, od kojih su 984 u režimu zaštite drugog stepena dok su 557 hektara u režimu zaštite trećeg stepena. Područje Karaš – Nera nalazi se u opštini Bela Crkva.
– Jedinstveni dinski reljef ovog područja nema premca u Srbiji, a i Karaš i Nera su međunarodni ekološki koridori. Čak 76 odsto ovog područja čine peščarske i stepske livade i pašnjaci, na kojima je još uvek razvijeno ekstenzivno stočarstvo. Zahvaljujući njemu, kao i položaju, na mestu susticaja Deliblatske peščare, Dunava i obronaka Karpata, novo prirodno dobro naseljava jedinstvena flora i fauna, objašnjava Milan Ružić, predsednik Društva za zaštitu ptica Srbije.
Prema podacima Zavoda za zaštitu prirode, ovo područje nastanjuje obilje zanimljivih biljaka i životinja. Najvažnije biljke su dvoštitasta šaš i močvarni maslačak, kojima je ovo jedino stanište u Srbiji. Jedino se u Neri, od svih vojvođanskih reka, nalaze jake populacije riba karakterističnih za brdske reke. Dolina Nere je i jedino poznato stanište žabe travnjače i poskoka u Vojvodini.
– Da bi se na ovom području zaista očuvala ovako vredna priroda, upravljač JP Direkcija za izgradnju SO Bela Crkva će morati da, sa korisnicima prostora, sprečava ubrzano preoravanje travnih staništa i promene načina korišćenja zemljišta, da se bori protiv neplanskih seča šuma pored Nere, kao i nekontrolisane eksploatacije šljunka i peska iz korita obaju reka, da strogo kontroliše izgradnju objekata, ne dozvoli izgradnju vetrogeneratora pogubnih za ptice, da sprečava unošenje alohtonih vrsta te, posebno, da sprečava nekontrolisano pretvaranje ovih površina u smetlišta, navodi Ružić.
Mali pesak omiljeno stanište
Nema ptice grabljivice koja se ne hrani na prostranim zatalasanim pašnjacima Malog peska. Redovno se beleže naše najveće retkosti, orao krstaš, orao kliktaš, patuljasti orao, stepski soko, zmijar i riđi mišar. Najveća i najgušća populacija tekunice u Srbiji nalazi se upravo na Malom pesku, koji naseljava i jaka populacija posebne forme podzemnog glodara slepog kučeta, za koju je ovo jedino poznato prebivalište u Srbiji.
Pratite nas na našoj Facebook i Instagram stranici, ali i na X nalogu. Pretplatite se na PDF izdanje lista Danas.
