Klaudio Ranijeri: Pametnjaković ili mislilac

Jer je Portugalac vodio reprezentaciju svoje zemlje do prve titule prvaka Evrope i bio alfa i omega u igri kontinentalnog klupskog šampiona Real Madrida, onda je proglašenje trenera Klaudija Ranijera za prvog u svom esnafu prilično iznenađenje. Pored favorita Zinedina Zidana, pod čijom su komandom „kraljevići“ posle Evrope pokorili i svet, i valjda jedinog čoveka na planeti ubeđenog u neverovatan uspeh selekcije sa Pirineja na EP, Fernanda Santoša, nagradu i naklon odneo je menadžer Lestera, senzacionalnog osvajača Premijer lige, sjajnih rezultata u debitantskoj sezoni u Ligi šampiona.

Bez gomile superstarova i enormnog budžeta za pojačanja, poput bogataša iz najpopularnijeg i najmuškijeg prvenstva na svetu, italijanski stručnjak uradio je na početku sezone nezamislivu stvar, izdržavši sa autsajderom iz malog grada između Londona i Birmingema neverovatna iskušenja na putu do najvećeg iznenađenja u istoriji engleskog fudbala.

– Moja bajka je počela u Kaljariju, u ligi koja je bila amaterska. Osvojio sam Seriju C, Seriju B, ušao u Seriju A . To je bila moja prva bajka. Ovo je druga. I osećaj je još posebniji jer je to baš sa Lesterom – izjavio je prošlog proleća simpatični Thinkerman (mislilac), kako je sam sebe prozvao Ranijeri, a ne Tinkerman (pametnjaković), kako su mu se svojevremeno rugali na Ostrvu, odbacivši epitet dežurnog gubitnika.

Otpušteni selektor Grčke dobio je pre dve godine zadatak da stabilizuje Lester, ali on je želeo više i video dalje od toga, a njegov uspeh s malim klubom sa „King Pauer“ stadiona, fanatična borbenost i nesvakidašnji timski duh Vardija i društva (p)ostali su inspiracija sportistima širom sveta. Pravio je Klaudio zapažene rezultate i u Fiorentini (Kup Italije), Valensiji (Kup Španije), Čelsiju (drugo ligaško mesto u eri pre Romana Abramoviča), Napoliju (četvrta pozicija u prvenstvu posle odlaska Dijega Maradone), Juventusu (treći u povratničkoj sezoni posle Kalčopolija), klubu svoje igračke mladosti Romi (vicešampion)… ali je tek s „lisicama“, u 65. godini, dotakao zvezde.

I kao tipičan Italijan, dan posle osvajanja titule, požurio u rodni Rim da to proslavi s ponosnom majkom Renatom. Uz suprugu, doktorku Rosanu, ćerke Klaudiju i unuka Orlanda, najveću podršku i motivaciju u životu.