Foto: FoNet/ Marko Mišić„Biti ostvaren u profesiji za mene znači ostati normalan. Ako ja ljudima delujem normalno, onda sam ostvaren. Snimao sam sa našim najvećim glumcima, u nekim američkim filmovima i sa ozbiljnim oskarovcima, i verujte mi – što su veći, to su normalniji i običniji“.
Govorio je Miodrag Miki Krstović, jedan od naših „najobičnijih“ i najnormalnijih glumačkih bardova, koji je iz otmene defanzive i sa diskretnim šarmom davno osvojio naše pozorišne scene, film i TV ekrane.
Sada je jednoglasnom odlukom žirija osvojio i nagradu „Raša Plaović“ za najbolje glumačko ostvarenje na svim beogradskim scenama u sezoni 2020/2021, koja će mu biti dodeljena u ponedeljak, 22. novembra, na Dan narodnog pozorišta.
Prestižno priznanje koje dodeljuje nacionalni teatar Krstović dobija za izuzetnu ulogu Miloša, starog, dementnog Beograđanina u predstavi „Cement Beograd“, u režiji Sebastijana Horvata, koja je na ovogodišnjem Bitefu osvojila Gran pri „Mira Trailović“ za najbolje ostvarenje.
Tokom višedecenijske karijere ovaj vrlo normalan glumac, kao „slobodnjak“, na ovdašnjim scenama odigrao je blizu 70 uloga, na filmu i televiziji oko 160, sarađujući i sa rediteljskim velikanima (Puriša Đorđević, Živko Nikolić, Dušan Kovačević, Zdravko Velimirović, Goran Paskaljević, Goran Marković, Miloš Miša Radivojević, Zdravko Šotra…).
Miki se danas smatra i majstorom „minijature“, koji savršenom preciznošću i briljantnim darom upravo od epizodnih uloga stvara velike likove, što je možda i najteži zadatak u umetnosti glume.
I kao što je upamćen po „kratkoj“ ulozi oca glavne junakinje u ratnoj drami „Spasitelj“ Predraga Antonijevića, ili divnoj epizodi u melanholičnoj komediji „Živ čovek“ Olega Novkovića koju smo gledali na ovogodišnjem Festu, Miki je kao otac Radovan, u „trajanju“ od samo dva – tri minuta, obeležio ceo film „Vikend sa ćaletom“ Miroslava Momčilovića.
Za ovu scenu, jednoglasnom odlukom žirija nagrađen je nedavno na festivalu Mojkovačka filmska jesen kao najbolji epizodni glumac.
I mada se raduje nagradama, kako je povodom „Raše Plaovića“ izjavio za Danas, Miki ne pristaje da javno govori o svojim uspesima.
A možda prava priznanja, zaista, i nisu oficijelna.
Možda je za glumca njegove generacije (rođen je 1950) daleko važnije to što ga još gledamo kao Voju Soldatovića u „Ljubavnom pismu“ (najdugovečnija predstava Ateljea 212 koja se igra od 1994.). A posebno, što ga nova generacija najprovokativnijih i najangažovanijih reditelja sa ovog prostora, Sebastijan Horvat i Oliver Frljić, vide u svojim glumačkim podelama.
Miki poslednjih godina dolazi u rodni Beograd kad ima predstave, privremeno se preselio u Tekiju, na Dunavu, planirajući da postane profesionalni ribolovac. Oženjen je Ivankom Krstović, kostimografkinjom. Imaju dvoje dece.
Pratite nas na našoj Facebook i Instagram stranici, ali i na X nalogu. Pretplatite se na PDF izdanje lista Danas.
