Muke sa latiničnim pismom srpskog jezika

…Srbija će prilikom najavljene promene Ustava morati da menja i član 10 koji se tiče službene upotrebe jezika i pisma.

Evropska komisija 2015. obavestila je zvanični Beograd da po ovom pitanju mora da postupa u skladu sa stavom Venecijanske komisije iz 2007, čije tumačenje pomenog stava važećeg Ustava Srbije ima prirodu leks pecijalisa za „latinicu srpskog jezika“, koja inače ne postoji u navišem pravnom aktu Srbije. Primena preporuke Venecijanske komisije je uslov za integraciju Srbije u EU. To tvrdi Siniša Stefanović iz Zavoda za proučavanje kulturnog razvitka, čijim je predavanjem „Položaj srpske ćirilice u srpskoj državi i politici“ Institut za evropske studije otvorio jesenji ciklus predavanja.

Prema aktuelnom Ustavu „u Republici Srbiji u službenoj upotrebi su srpski jezik i ćirilično pismo“, a „službena upotreba drugih jezika i pisama uređuje se zakonom, na osnovu Ustava“. Prema Stefanovićevim rečima, problem počinje sa „rupom“ u Zakonu o službenoj upotrebi jezika i pisma, koji je i danas „doterana verzija akta iz 1991, pisanog za Ustav donet dve godine ranije“. Na osnovu svojih višegodišnjih istraživanja, Stefanović je govorio o problemima strandarda, načinu njihovog postavljanja i reformama srpskog jezika od Svetog Save do aktuelnih i budućih, iz Brisela najavljenih zakonskih rešenja. On tvrdi da je, prema njegovim mišljenu, sporan termin „latinično pismo srpskog jezika“ u upotrebu uveo Ranko Bugarski, a da se kasnije proširio i na predloge zakonskih akata u Vojvodini i tumačenja Ustavnog suda Srbije.

– Kod nas je jezik u limbu između države i jezikoslovaca. Treba imati u vidu da se danas jezik prisuje pismu, a ne obratno, što znači da se sve što je latinica smatra hrvatskim jezikom – kaže Siniša Stefanović.