Najlepše stranice Četvorojevanđelja

Izložba u Smederevu predstaviće jedan segment iz bogatog opusa plodnog novosadskog umetnika Svetozara Pajića Dijaka. Izložba će biti postavljena do 10. aprila 2018. Ulaz je slobodan.

Svetozar Pajić Dijak je rođen 1955. godine u Novom Sadu. Profesionalno se bavio marketingom sve do 1991. godine, kada se potpuno okreće svetu umetnosti. Stalni je član Udruženja likovnih umetnika primenjene umetnosti i dizajnera Srbije, Beograd (ULUPUDS), sa priznatim statusom samostalnog umetnika. Dobitnik je brojnih priznanja i nagrada; godine 2014. je dobio prestižnu nagradu za životno delo ULUPUDS-a za celokupno stvaralaštvo, a godine 2017. Povelju sa zlatnikom „Kapetan Miša Anastasijević“.

Od najranijih dana je svoju kreativnost i sklonost ka tehnici izražavao u avio-modelarstvu, brodo-modelarstvu, fotografiji, duborezu, vajanju, slikanju, dizajnu, kaligrafiji… Prvi ciklus je posvetio slikanju ambijentalnih motiva vojvođanskih gradova i rodnom Novom Sadu, u kombinovanoj akva-tuš tehnici. Nagrađivan je za promovisanje ambijentalne kulture gradova Vojvodine i Novog Sada: Diploma „Zlatno slovo“, sa bronzanom medaljom za razglednice Novog Sada, Diploma za uspešan nastup na međunarodnoj izložbi ART-EKSPO, Priznanje za višelisni kalendar sa motivima Novog Sada.

Drugi ciklus započinje posle niza zapaženih izložbi, 1998. godine, prepisivanjem Zakonika cara Stefana Dušana, u tri primerka: dva na starosrpskom, na patiniranoj hartiji i pergamentu i jedan, transkribovan na savremeni srpski jezik, na patiniranoj hartiji u istom maniru i stilu. Prilikom boravka u manastiru Hilandar otkriva lepotu pisane reči u starostavnim knjigama i nadahnuto kreće sa izučavanjem srednjovekovne rukopisane baštine srpskog naroda koja se nalazi u knjižnoj riznici manastira. Zadivljen lepotom o kojoj se malo govori a još manje zna, kreće u težak prepisivački poduhvat na način starih prepisivača (dijaka). Tako nastaje 47 najlepših početnih stranica Četvorojevanđelja. Slede prepisi: Otkrovenje Jovanovo, Karejski tipik Svetog Save, Mali molitvenik…

„Stekavši potrebnu veštinu rukopisanja i crtanja iluminacija“, Svetozar Pajić Dijak se sam, bez ikakve novčane nadoknade ili pomoći neke srpske institucije, upustio u životni poduhvat danonoćnog kaligrafskog prepisivanja Miroslavljevog jevanđelja – uvrštenog od strane UNESCO-a u 12 najlepših rukopisanih knjiga sveta. Nabavljao je posebno štavljene kože-pergamente, pravio pomagala najpribližnija alatu starih majstora, pisao guščijim perima, baš onako kako su nekada, pre hiljadu godina, radili kaligrafi.

Za svoj rad na kaligrafskom prepisivanju Jevanđelja dobio je od brojnih srpskih manastira Blagodarnice, Zahvalnice i Gramate: Končul, Sopoćani, Zočište, Sveti Arhangeli, Đurđevi Stupovi, Pećka Patrijaršija, Hilandar… Takođe i od Ministarstva prosvete Republike Srbije, kao i od svog Udruženja ULUPUDS-a.

Na sajmu ART-EKSPO u Novom Sadu je za prepis Miroslavljevog jevanđelja dobio prvu nagradu „Zaharije Orfelin“, za najlepšu knjigu.

Pajić se bavi i primenjenom umetnošću, stvarajući predmete na koje prenosi kaligrafske zapise. Tako su nastale prve srpske monaške kopče, znaci manastira…

Pored ovih značajnih ciklusa nastalo je mnogo individualnih kaligrafskih radova na srpskom, grčkom, arapskom, italijanskom, ruskom…

Umetnik je od 1991. godine do danas imao više od 50 samostalnih izložbi i više od 15 kolektivnih izložbi u zemlji i inostranstvu. Sve izložbe je radio uz blagoslov mnogih visokih crkvenih verodostojnika Srpske pravoslavne crkve.