Nema upisa, samo ispisi

Ovom odlukom ukinuto je matično područje Aljinovići i pripojeno Prijepolju. To je, kako se navodi u obrazloženju, jedna od mera smanjenja troškova i racionalizacije javne potrošnje. Prema Zakonu o matičnim knjigama, obaveza opštine je da za jedno matično područje obezbedi matičara i najmanje jednog zamenika, a uz to i odgovarajući kancelarijski prostor, računarsku opremu, pristup internetu kako bi se bilo u jedinstvenom operativnom sistemu. U slučaju Aljinovića, to je, pokazala je analiza, nerentabilno.

U matičnom području Aljinovići, prema popisu od 2011. godine, broj stanovnika bio je 383. Osim Aljinovića, koji su tada imali 136 stanovnika, ovo matično područje obuhvatalo je i sela koja mu gravitiraju: Gornje Goračiće koje je pre osam godina imalo 31 stanovnika, Karaulu 40, Međane 46, Milošev Do 63, Pravoševo 48 i Muškovinu samo 19 stanovnika. To znači da stanovništvo sa ovog područja čini, prema zvaničnim popisnim podacima, svega 0,0104 odsto ukupnog stanovništva opštine.

Prilikom objedinjavanja matičnih područja analiziran je i rad matičara. Za matično područje Aljinovići vodilo se čak 56 matičnih knjiga i to: 26 knjiga rođenih, 15 knjiga umrlih, 10 knjiga venčanih i pet knjiga državljana. Tokom 2018. godine bilo je šest upisa u matičnu knjigu umrlih. Nije bilo upisa u matičnu knjigu venčanih. Niko nije upisan u matičnu knjigu rođenih.

Ovi podaci su jedan od najrečitijih pokazatelja gašenja celih naselja na području prijepoljske opštine tokom proteklih decenija. Aljinovići su, uz Prijepolje i Brodarevo, bili od osnivanja matične službe, praktično posle Drugog svetskog rata, matično područje. Bio je to veliki prostor, dosta čeljadi, važan kraj za stočarstvo. Da je to tako, govore kroz minule decenije, podaci o ulaganjima i pokušajima da se zaustavi migracija, da se kraj razvije, da se saobraćajno poveže. Tako je osim zadruženog doma, izgrađena i savremena škola, pošta, Đački dom, Zdravstvena stanica, farma, pa čak i jedan industrijski pogon. I Pravoševo je tada dobilo novu školu.

Trajala su ta ulaganja do kraja osamdesetih. Od tada, beleže se drugačije priče. Aljinovići postaju jedno od područja koje rapidno ostaju bez stanovništva. Škola koja je nekoliko decenija bila matična, prvo je ostala bez tog statusa, a potom gotovo i bez đaka. Zadružni dom je stradao u požaru i ružni ostaci zgrade koja je bila centar, stoje kraj sve frekventnijeg puta koji vodi ka Sjenici i Novom Pazaru.

Farma je proizvela samo veliku aferu, ali je sve utihnulo „na vreme“, pre nego je počelo „imentovanje“ aktera. Fizička odvojenost od administrativnog centra kome pripada, odnosno Prijepolja, zbog „zaobilaznog“ asfaltnog puta preko Nove Varoši, svakako nije išla na ruku celom kraju. Stari drum preko Kaćeva i Miloševog Dola bio je pogodan samo za “ terence“. Da je izgrađen put kroz kanjon Mileševke, kako je to počelo odmah posle rata i bio jedan od prioriteta u petogodišnjem planu tadašnje države, da je probijeno još ono malo preostalih tunela osamdesetih, do Aljinovići bi se stizalo za dvadesetak minuta.

„Mesta“ bez „naseljena“

Danas Aljinovići, odnosno dosadašnje „matično područje“ ima manje od 300 stalnih stanovnika. U samim Aljinovićima manje od stotinak. Mnoga sela i zaseoci koji su se vodila kao „naseljena mesta“, danas su samo „mesta“ ali više nisu i „naseljena“.