Novi projekti za osvajanje Marsa

Naime, dosad su svi planovi putovanja do četvrte planete sunčevog sistema kalkulisali prevoz velike količine vode, energenata i kiseonika, a nakon ovog otkrića stručnjaci bi trebalo da se preorijentišu na projektovanje aparata za korišćenje smrznute vode na Marsu. Oni podsećaju da se od vode lako može proizvesti vodonik (moguće korišćenje kao energenta za pokretanje motora) i kiseonik i da će sledeći napori svemirskih agencija biti usmereni na produkciju što efikasnijih i lakših mašina koje će proizvoditi ili koristiti ove elemente, a možda i drugih rudnih marsovskih bogatstava.

Da podsetimo, orbiter NASA je upotrebom radara koji može da prodre ispod površine otkrio velike lednike, prenosi sajt magazina Astronomija detalje američkog dostignuća. Najveći od detektovanih lednika ima površinu ogromnog jezera sa dubinom od oko 800 metara. U njegovoj unutrašnjosti voda se verovatno nalazi i u tekućem stanju. To je dokaz o nekadašnjem ledenom dobu na Marsu i potvrda teza nastalih nakon ovogodišnjeg otkrića manje količine leda na severnom polu, da je Crvena planeta nekad obilovala vodom, atmosferom i, moguće, životom.

Ove podatke potvrdilo je i istraživanje letelice Mars Odisej koja je na većem broju lokacija utvrdila postojanje nekadašnjih okeana i mora, a samim tim i mesto njihovih mogućih podzemnih i smrznutih ostataka. Džejms Dom, sa univerziteta u Arizoni, tvrdi da je praokean prekrivao barem trećinu Marsove površine, odnosno bio je dvadesetak puta veći od površine Sredozemnog mora. Specijalni spektrometar na pomenutom orbiteru otkrio je područje dva bivša okeana, koja su postojala na istom mestu u dva vremenska perioda. Detektovani su zapravo elementi karakteristični za ivicu protezanja vode u priobalju, na dubini od tridesetak centimetara ispod površine.

Mogući „farmeri“ u bazama

Marsov lender Feniks, pokretna sonda NASA koja je donedavno slala signale sa Crvene planete, letos je otkrila led odmah ispod prašinaste površine, u predelu severnog pola. Istovremeno, instrumenti su detektovali sastav te prašine, koji je po tvrdnjama naučnika veoma sličan nekim zemljištima na našoj planeti i pogodan za život, odnosno uzgajanje nekih biljaka. U slučaju da se tehnički reši problem dopiranja do podzemnih vodenih lednika i njihovo pretvaranje u vodu, bilo bi moguće formiranje malih staklenih bašti na Marsu. Poznato je da biljke stvaraju kiseonik, pa bi takav proces mogao da se korist za obnavljanje zaliha vazduha i hrane na futurističkim bazama sa ljudskom posadom.