O kontekstu zločina

Mada je više puta tokom dokaznog postupka upozoren da treba da se drži pitanja relevantnih za odgovornost generala Dragomira Miloševića, optuženog za kampanju artiljerijskog i snajperskog terora nad Sarajevom, njegov branilac je juče nastavio da izvodi dokaze o stradanjima Srba u Sarajevu
Nastojanja beogradskog advokata Branislava Tapuškovića da svedoka Vlastimira Glavaša ispita o okolnostima pod kojima je 1992. godine zarobljen i odveden u logor Silos, obeležili su brojni prigovori optužbe i intervencije sudskog veća. Dok je optužba prigovarala na relevantnost ispitivanja o tim temama, sudije su smatrale „čudnim“ što se odbrana „u tolikoj meri bavi istorijskim kontekstom“ koji neće uticati na utvrđivanje krivice ili nevinosti optuženog generala.
Branilac generala Miloševića, optuženog za artiljerijsku i snajpersku kampanju terora u Sarajevu od leta 1994. do kraja avgusta 1995. godine, smatra da se ne bavi „pitanjima konteksta“ već, kako je rekao „sudbinom ovog čoveka“. Prigovori optužbe su, po njegovom mišljenju, „sračunati da (on) izgubi strpljenje i prestane da ispituje svedoke“.
Tek na kraju glavnog ispitivanja, branilac je Glavašu postavio pitanja u vezi sa incidentom od 28. avgusta 1995. godine kada je venčanje svedoka u pravoslavnoj crkvi na Ilidži, prekinuto intenzivnim granatiranjem. Po tvrdnjama Glavaša, granate su došle iz pravca Igmana, sa teritorije pod kontrolom Armije BIH, ranjeno je 48 osoba a njegova rođaka Jadranka Vitor je poginula. Nekoliko sati pre ovog incidenta granatirana je pijaca Markale u kojoj su život izgubile 43 osobe a njih 75 je ranjeno.
U kratkom unakrsnom ispitivanju svedok je potvrdio da je „smatrao logičnim“ da je granata došla sa teritorije pod kontrolom Armije BIH, jer su „oni držali u okruženju“ Ilidžu.
U ispitivanju Slobodana Bijelice, sudije nisu imale primedbi na relevantnost svedočenja ali su primetile da se, zbog sugestivnih pitanja, „advokat približava unakrsnom ispitivanju svog svedoka“. To je posebno došlo do izražaja kada je Bijelica, inače urednik lista Sarajevske srpske novine na Grbavici, pokušavao da objasni kojim se putem kretao od porodične kuće u Miljevićima do Pala. Branilac je nastojao da dokaže da se put do Pala nalazio u rukama Vojske republike Srpske ali da je bio pod stalnim snajperskim i artiljerijskim dejstvom sa brda Čolina kapa.
Tužilac je u unakrsnom ispitivanju osporavao tvrdnju svedoka da su civilni objekti u Sarajevu bili na meti Armije BIH, ukazujući da su zgrade gađane zato što su se u njima nalazila vojska i naoružanje Sarajevsko-romanijskog korpusa. Bijelica, koji nema ni dana vojnog iskustva, je međutim ostao pri svojoj tvrdnji, navodeći da se iz tih zgrada nije moglo dejstvovati niti se u njima nalazilo oružje, jer su, rekao je, „bile daleko od linije fronta“.