Davne 1941. godine, 14. oktobra, u popodnevnim časovima pripadnici Vermahta pohapsili su železničke radnike svih sekcija i sproveli ih u lokomotivsku halu Železničke radionice. Naredbom Komande mesta Kraljevo, počev od 15. oktobra iste godine, za grad Kraljevo uvedeno je vanredno stanje sa prekim sudom. Time su otpočeli dani neviđenog terora zavijenog u oblandu odmazde izražene kvotom 100 za ubijenog, 50 za ranjenog Nemca.
Streljanje, u grupama po sto zatvorenika koji su izvođeni na stratište, vršeno je sve do 20. oktobra. Streljanje su vršili pripadnici 749. i 737. puka 717. divizije Vermahta na čelu sa komandantima Oto Dešom i Alfonsom Mackijevičem. Streljano je preko 2.100 Kraljevčana i izbeglica iz Slovenije, Hrvatske i sa Kosova koje su se tu našle tih dana.
U znak sećanja na te tragične dane stradanja čitavog jednog grada, sedam decenija zaredom Kraljevčani se sećaju nevino stradalih i odaju im počast. A o tome kako se, karakteristično za nas, i u tome dugo lutalo, govorio je, između ostalog, u svojoj besedi na komemorativnoj sednici Skupštine grada, Dragan Drašković, direktor Narodnog muzeja u Kraljevu.
Po završetku komemorativne sednice Skupštine grada, odbornici i njihovi gosti prisustvovali su na Groblju streljanih oktobra 1941. parastosu zajedno sa nekoliko hiljada građana a nakon toga i izvođenju scenskog oratorijuma „Smrt u oktobru“, koga su po tekstu Dimitrija Jovanovića, u režiji Aleksandre Kovačević, izveli glumci Kraljevačkog pozorišta i profesori i učenici Muzičke škole „Stevan Mokranjac“ iz Kraljeva.
Pratite nas na našoj Facebook i Instagram stranici, ali i na X nalogu. Pretplatite se na PDF izdanje lista Danas.
