Odlazak levičar

Njegovih priloga, dakle, više neće biti na stranicama Danasa dijaloga gde se godinama pojavljivao braneći mladalačke ideale i principe kojih se do kraja života nije odricao. Veran vrednostima Narodnooslobodilačke borbe u Drugom svetskom ratu i socijalističke Jugoslavije, beskompromisno se borio protiv bratoubilačkog bezumlja, besmislenih Yu-ratovanja i neofašističkih pojava i tendencija.

Đerić potiče iz imućne ugostiteljsko-trgovačke porodice iz Prnjavora. Siromaštvo ga, dakle, nije odvelo na leve staze. Sa 16 godina postao je član SKOJ-a, a pre navršene osamnaeste i član KPJ. Sve do smrti, za sebe je govorio da je „komunjara antistaljinističkog i antimiloševićevskog tipa“. Posle ilegalnog skojevskog rada u Prnjavoru, 1943, stupa u Petu kozaračku narodnooslobodilačku udarnu brigadu s kojom učestvuje u borbenim akcijama u centralnoj Bosni, između reka Bosne i Vrbasa, u okolini Dervente, Doboja, Tešnja i Teslića. Učestvuje u oslobađanju Banjaluke i Beograda, a kraj rata dočekao je u Celju. Posle rata vojnom obrazovanju priložio je diplome Filološkog i Fakulteta političkih nauka u Beogradu. Sa francuskog je prevodio značajne knjige među kojima i one koje su pisali filozofi. Za Dangraf Danas preveo je „Dijagonalu laufera“ Florens Artman.

U penziju je otišao u činu pukovnika. Bio je, između ostalog, načelnik odseka za informisanje javnosti u Političkoj upravi i načelnik Škole stranih jezika JNA. Svestrano obrazovan, dosledan principima demokratskog socijalizma i privržen liberalnijim shvatanjima, bio je na meti dogmatičnije struje u Armiji – one koja je, na kraju osramotila Narodnooslobodilačku vojsku Jugoslavije iz koje je izrasla.

Kao nepokolebljivi pobornik bratstva i jedinstva, sve dok je postojalo Multinacionalno udruženje Bosanaca i Hercegovaca u Beogradu, Braco je bio je jedan od najangažovanijih članova, a od početka je među najistaknutijim aktivistima Saveza antifašista Srbije.