Orbanovi favoriti redovno na gubitku

Tokom svog prvog mandata (1998-2002) Fidesova vlada desnog centra još nije htela da usvoji zakon o dvojnom državljanstvu i time je izneverila nadu bar više stotina hiljada Mađara izvan granica Mađarske. Uvedena je takozvana „mađarska legitimacija“, koja je pružala izvesne olakšice. Posle dvotrećinske pobede 2010. Viktor Orban se nije dvoumio. Za samo nekoliko nedelja isforsirao je zakon o ubrzanom davanju državljanstva onima koji su mogli dokazati da su im preci imali mađarsko državljanstvo – bez obzira na to da li imaju stalnu adresu u Mađarskoj.

Sve se to dešavalo neposredno pre parlamentarnih izbora u Slovačkoj, jedinoj susednoj zemlji koja se oštro protivila dvojnom državljanstvu bez stalnog boravka. Uzalud su molili predstavnici Partije mađarske koalicije (MKP) svoje budimpeštanske saveznike da malo odlože usvajanje zakona, Viktor Orban je bio neumoljiv i sa velikom pompom je objavio krunu svoje nacionalne politike, koja je odmah postala plodonosna: MKP je posle nekoliko uspešnih ciklusa, ispao iz parlamenta. Bez obzira na totalno jednostranu podršku mađarskih javnih medija. „Uspeh“ nove nacionalne politike je uvećala i činjenica da je u slovački parlament ušla mađarsko-slovačka formacija Most-Hid, čije postojanje (u nacionalnom smislu) Fides do dana današnjeg negira i odbija čak i da se sastane sa predstavnicima te stranke. Jasno je zašto: nacionalni mešoviti sastav onemogućava etničko politiziranje, što je eufemizam za direktni uticaj iz Budimpešte. Predstava se ponavlja i ove godine: MKP ispada (mada su mađarski državni mediji isključivo njih forsirali), a Most-Hid lako ulazi u parlament. Ovoga puta ne i u vladu, jer su socijalisti Roberta Fica osvojili apsolutnu većinu i nisu im potrebni partneri.

Sledeća prilika za dokazivanje ispravnosti nacionalne politike bili su izbori u Srbiji. Tu se angažovao i sam premijer. Savez vojvođanskih Mađara je uspeo da dovede Viktora Orbana, štaviše i da on otvoreno i jasno stane na njihovu stranu. Orban je to učinio na veliko zaprepašćenje ostalih mađarskih stranaka u Vojvodini, pre svega Demokratske partije vojvođanskih Mađara, koja je važila za višedecenijskog, pouzdanog saveznika Fidesa. Čime su Ištvan Pastor i ostali iz SVM-a zadobili beskrajnu podršku Orbana, može samo da se nagađa. Jedno od objašnjenja je da Fides posle neuspeha među slovačkim Mađarima, zaigrao na sigurnu kartu SVM-a i vojvođanske Mađare, čija indoktrinacija (mađarski mediji dostupni u Vojvodini su u potpunoj kontroli Fidesa s jedne i SVM-a s druge strane) dovoljno dugo traje, da ne bude iznenađenja. A bilo je: Pastorovi na skoro svim nivoima postižu lošiji rezultat nego pre četiri godine. Ili Orban nije doneo višak glasova ili bi rezultat bio još lošiji da ga nije bilo.

Posle ovoga Fides više ništa ne prepušta slučaju: u Rumuniju u tamošnju kampanju za lokalne izbore šalje čak dve delegacije. Jednu je predvodio predsednik mađarskog parlamenta Laslo Kever, koji je čak rizikovao i diplomatski skandal samo da bi pomogao jednoj tamošnjoj sićušnoj stranci Mađara. Drugu ekipu je predvodio drugi čovek Ministarstva spoljnih poslova Žolt Nemet, koji je davao svesrdnu podršku jednoj drugoj sićušnoj stranci, koja je nedavno stvorena iz Budimpešte kao politička podrška bivšem biskupu Laslu Tekešu. Inače, te dve stranke su uglavnom u svađi. Jedino ih povezuje (kao i njihove mentore iz Budimpešte) neprijateljstvo prema najvećoj stranci Mađara u Rumuniji, Demokratskom savezu Mađara u Rumuniji. Rezultat: Demokratski savez je na lokalnim izborima osvojio 14 puta više glasova nego partija koju preferira predsednik mađarskog parlamenta i 12 i po puta više od stranke koja uživa podršku Ministarstva spoljnih poslova. Pobednik u takmičenju ovih stranaka je poznat po samostalnoj politici i zbog toga nepoželjan u sadašnjoj Budimpešti.