Orhan Pamuk i u Crnoj Gori

Ova kuća objavila je dosad Crvenokosu, Muzej nevinosti, Zovem se crveno, Dževdet Beg i sinovi, Bijela Tvrđava, Istanbul i Čudne misli u mojoj glavi, a do Pamukovog dolaska u Podgoricu, pojaviće se još dve njegove knjige , dodaje se u saopštenju. Pamuk će, osim što će razgovarati sa čitaocima i piscima iz Crne Gore, posetiti i više gradova u toj državi kako bi se upoznao sa njenim kulturno-istorijskim znamenitostima.

Orhan Pamuk prošle godine je, takođe, u decembru (od 19. do 21) boravio u Beogradu, kao gost SANU i svog srpskog izdavača – Geopoetike. U susret tom gostovanju Danas je, u svom posebnom izdanju Praznik knjige, posvećenom 61. Međunarodnom beogradskom sajmu knjiga, objavio ekskluzivni intervju sa ovim književnikom.

Orhan Pamuk rođen je u Istanbulu 1952. Odrastao je u bogatoj, modernoj četvrti Nišantaš, u velikoj porodici sličnoj onima koje prikazuje u delima Dževdet-beg i njegovi sinovi i Crna knjiga. Kao što je i opisao u autobiografskom romanu Istanbul, od detinjstva do svoje dvadeset druge godine, bio je zaokupljen slikanjem i maštao o tome da postane slikar. Nakon završene američke gimnazije u Istanbulu, tri godine je studirao arhitekturu na Tehničkom univerzitetu, ali je studije napustio kad je odustao od želje da postane arhitekta i slikar. Potom je upisao žurnalistiku na Istanbulskom univerzitetu gde je i diplomirao, no nikada nije radio kao novinar. Kad je u dvadeset trećoj godini odlučio da postane pisac, povukao se u svoj stan i počeo da piše, posvetivši se samo tome. Njegov prvi roman, Dževdet-beg i njegovi sinovi, objavljen je sedam godina nakon toga, 1982. Naredne godine objavljen je roman Tiha kuća, čiji je francuski prevod 1991. dobio Nagradu za evropsko otkriće. Delo Bijela tvrđava (1985), donelo je Pamuku internacionalnu slavu. Iste godine, Pamuk je otišao u Ameriku, gde je na Univerzitetu Kolumbija u Njujorku radio kao gostujući predavač od 1985. do 1988. Tamo je i napisao najveći deo svog romana Crna knjiga (1990), koja mu je donela veliku popularnost u Turskoj i van njenih granica, kao autoru koji s jednakim žarom piše i o sadašnjosti i o prošlosti. Na osnovu tvog romana nastao je scenario za film Skriveno lice.

Roman Novi život objavljen je u Turskoj 1994, i postao jedna od najčitanijih knjiga turske književnosti. Delo Zovem se crveno (1998), dobitnik je značajnih nagrada: Pridž du meilleur livre étranger (Francuska), Grinzane Cavour (Italija, 2002) i The International IMPAC Dublin literary anjard (2003). Pamukovi članci o književnost i i kulturi pisani za novine i časopise u Turskoj i inostranstvu, zajedno su sa njegovim privatnim beleškama objavljeni pod naslovom Druge boje 1999. Od sredine devedesetih Pamuk je u svojim tekstovima iznosio kritičke stavove na račun države Turske po pitanju ljudskih prava i slobode govora, iako je pokazivao slabo interesovanje za samu politiku. Knjiga Snijeg, koju je autor opisao kao moj prvi i poslednji politički roman, objavljena je 2002. Slede Istanbul (2003) i Muzej nevinosti (2008). Pamuk je zaista i otvorio takav muzej 2012. na Čukurdžumi u Istanbulu, a katalog muzeja, Nevinost stvari, objavljen je iste godine. Druga zbirka piščevih eseja objavljena je 2010. u Turskoj pod naslovom Fragmenti krajolika, dok su njegova predavanja sa Harvardu 2009, objedinjena u knjizi Naivni i sentimentalni romanopisac (2011). Deveti roman, Čudne misli u mojoj glavi objavljen je 2014, a deseti, Crvenokosa 2016. godine.

Knjige Orhana Pamuka prevedene su na 63 jezika, dobitnik je Nagrade za mir 2005, koja se smatra najprestižnijom nagradom u Nemačkoj na polju kulture. Iste godine časopis Prospekt uvrstio ga je među 100 najvećih svetskih intelektualaca. Našao se i među 100 najuticajnijih ličnosti na svetu po mišljenju časopisa Tajm, 2006. Godine 2006. dobio je Nobelovu nagradu za književnost…